صفحه ٥٢٨

كه بايد شاد بود هر نوع رقاصى را مباح مى دانند، به اسم اين كه در سالگرد ظهور انقلاب مقدس اسلامى بايد با نشاط بود، رقاصى و لودگى راه مى اندازند، اگر بگويى در سالگرد بيست و دوم بهمن به عنوان يوم الله، روزى كه خداوند لطف خاص خود را به مردم مرحمت كرد، بايد راجع به عظمت و جايگاه تاريخى انقلاب اسلامى حرف بزنيد، مى گويد اين ها غم مى آورد. چون اين ها مى خواهند در هر فرصتى شرايط خوردن و عياشى راه بيندازند.
بشرى كه فرهنگش خنده و بى غمى شد غير از خنده را چيز نمى بيند. من و شما هم معتقديم نبايد فرهنگ دينى ملال آور باشد اما نبايد از اين جمله نتيجه گرفت كه بايد بى غمى و بى خيالى در صحنه بيايد. مقام معظم رهبرى «حفظه الله» فرمودند؛ در مراسم عيد نوروز برنامه هايتان شاد باشد. آن وقت با اسم برنامه ى شاد، يك آدم هيكل بزرگِ ريش و سبيل دار بيايد انگشتانش را بيندازد دو طرف دهانش و بكشد؟ اين است برنامه شاد؟ و فكر هم بكنيم اين ها چيزى نيست، اين كارها تحقير انسانيت است، اين كجايش تبعيت از حرف رهبرى است؟ آيا اين كارها نشان نمى دهد فردى كه انگشتانش را دو طرف دهانش مى اندازد و آن را مى كشد، هم خودش احمق است و هم ما را احمق مى داند؟ چون ذهنش فقط به مضحكه عادت كرده، هيچ مطلبى را جدى و عميق نمى گيرد، فعلا خوش باش، بدون هيچ ثبات شخصيتى. حضرت به ما تذكر مى دهند كه در چنين روحياتى سقوط نكنيم و مثل انسان هاى وارسته، باوقار و باثبات باشيم.

فرهنگ خنده و نفى جديت ها
عده اى در جريان زندگى مثل كوه استوارند، هيچ حادثه اى آن ها را نمى لرزاند. و عده اى هم دَم دَمى مزاج اند. فرهنگ خنده و سرگرمى آدمى را دم دمى مزاج مى كند. امامان ما مسلم با كودكانشان شوخى مى كردند اما در عين حال در همان شوخى يك نحوه وقار و جديت همراه بود. حضرت اميرالمؤمنين (ع) در آن جريان كه متوجه مى شوند نام خانواده يتيم دارى از ليست يتيمانى كه بايد به آن ها رسيدگى مى شد از قلم افتاده، مى روند با بچه هاى يتيم بازى مى كنند، آن ها را پشت خود سوار مى كنند تا آن كودكان كمى بخندند، آرى اين بازى ها غير از فرهنگى است كه سراسر آن خنده است. هر پدرى با كودكانش شوخى مى كند و بايد هم شوخى كند، ولى حرف حضرت حرف ديگرى است. حضرت مى فرمايند كارى نكن كه شخصيتاً دلقك شوى. آيا شما در اميرالمومنينى كه بقيه را مى خنداندند فرهنگ «حالى خوش باش» سراغ داريد يا با همه ى اين ها هيچ وقت قلب مبارك آن حضرت از حضور در محضر