بسم الله الرحمن الرحيم
«إِيَّاكَ أَنْ تَذْكُرَ مِنَ الْكَلَامِ مَا يَكُونُ مُضْحِكاً وَ إِنْ حَكَيْتَ ذَلِكَ عَنْ غَيْرِكَ»
بپرهيز از آن كه در سخنت چيزى خنده دار آرى، هر چند آن را از جز خود به گفتار در آرى.
آفات خنده و بى خيالى
حضرت پس ازآن كه ما را متوجه روح زمانه نمودند و اين كه براى تصميمات بزرگ بايد زمانه را آماده كرد، و پس از آن كه در آن راستا فرمودند علاوه بر توجه به هدف مقدس بايد به همراهان خود در آن راه نظر داشته باشى، زيرا با هر همراهى نمى توان به اهداف بلند دست يافت، و پس از آن كه ما را متوجه كردند بايد بسترى فراهم كرد كه در انس با اطرافيان، مقصد خود را دنبال نمود و لذا همسايه مهم تر از خانه است، چرا كه در جمع مؤمنين كار جلو مى رود، آرى پس از اين نكات مى فرمايند:
«إِيَّاكَ أَنْ تَذْكُرَ مِنَ الْكَلَامِ مَا يَكُونُ مُضْحِكاً وَ إِنْ حَكَيْتَ ذَلِكَ عَنْ غَيْرِكَ»
فرزندم! مواظب باش از اين كه در سخن تو، سخنى مسخره آميز نباشد، هرچند آن را از غير نقل قول كنى.
براى استحكام بخشيدن به ارتباط مقدس با ديگران بايد ارتباط تو با افراد، همراه با مضحكه و شوخى هاى افراطى نباشد. چون در چنين فضايى ديگر هيچ سخن جدّى به بار نمى نشيند، در حالى كه سخنان مقدس هميشه در بسترهاى جدّى ارزش خود را مى نمايانند و انسان ها را به تصميم گيرى دعوت مى كنند. و هيچ محروميتى بزرگ تر از آن نيست كه انسان از سخنان و اهداف مقدس محروم باشد. امروزه فرهنگ مدرنيته در جهتى غير از جهتى كه حضرت توصيه مى فرمايند ره مى سپارد. حضرت مى فرمايند: حذر كن از اين كه وقتى سخن مى گويى سخن تو حالت بذله و شوخى و جُوك داشته باشد، در حالى كه بشر امروز بيشتر مى خواهد با بى خيالى و خنده، بار زندگى خود را قابل تحمل كند، و به همين جهت هرگز تجديد نظرى در كار خود نمى نمايد. جهان مدرنِ امروز در شرايطى است كه بيش از اين كه حرف جدّى داشته باشد مى خواهد خود و ديگران را با حرف هاى خنده دار سرگرم كند. ابتدا آفات چنين فرهنگى را بشناسيم تا عظمت سخن حضرت برايمان روشن شود. به گفته ى «نيل پستمن» جامعه شناس امريكايى و استاد دانشگاه نيويورك: «امريكا دچار فرهنگى شده است كه ذكر و فكر عامه ى