حضرت امام خمينى «رحمةالله عليه» و حضرت علامه طباطبايى «رحمةالله عليه» دو شخصيت بسيار با بركت در تاريخ معاصر هستند. شما ببينيد هر دوى آن ها از نظر علمى به اسلام و مسلمين خدمت زيادى كردند اما كتاب ها و كلاس هاى امام «رحمةالله عليه» خدمت اصلى او به جامعه نبود ولى با اين همه، بركاتى كه ايشان به جامعه رساندند فوق العاده بود، در صورتى كه در فرهنگ علما كتاب و درس و مدرسه با بركت و كارساز است ولى زندگى امام خمينى «رحمةالله عليه» نشان داد كه گاهى كارهايى هست كه بيشتر از حتى كتاب و درس و مدرسه ارزش آفرين است آنچه كار امام خمينى «رحمةالله عليه» را با بركت كرد حادثه هايى بود كه به ظاهر سراسر آن دردسر بود ولى باطن آن سراسر بركت شد. به نظر بنده اگر تلاش هاى امام «رحمةالله عليه» نبود، زحمت هاى علامه طباطبايى «رحمةالله عليه» به آن جا نمى رسيد كه رسيد، و امروزه ملت نمى توانست از آن گنجينه بزرگ استفاده كند. امام «رحمةالله عليه» در تأليف كتب مفيد خيلى زحمت كشيدند اما اول، حادثه ها و مخاطرات، امام خمينى «رحمةالله عليه» را امام خمينى «رحمةالله عليه» كرد، بعد كتاب هاى امام و علامه طباطبايى «رحمةالله عليه» و امثالهم به كار آمد. اگر ايشان خود را در حادثه ها نينداخته بودند بستر توجه به علم و تفكرِ دينى به اين شكلى كه امروز مطرح است، فراهم نمى شد. نتيجه اى كه بايد بگيريم همين است كه شما در ابتدا از حادثه ها هراس نداشته باشيد آن وقت بدانيد
«وَ رُبَّ يَسِيرٍ أَنْمَى مِنْ كَثِيرٍ»چه بسيار كم و قليلى كه پر نموّتر است از زياد و كثير.
یاوران پست و دوستان غير مطمئن
سپس حضرت (ع) فراز ديگرى را مى گشايند كه:
«لَا خَيْرَ في مُعِينٍ مَهِينٍ وَ لَا فِي صَدِيقٍ ظَنِينٍ»
نه در يارى انسانِ پست و فرومايه خيرى هست و نه در دوستى دوست غير مطمئن بهره اى يافت مى شود.
براى انسان گريزى نيست كه با عده اى مرتبط باشد و كسانى را به دوستى انتخاب كند و يا در امورى از عده اى كمك بخواهد. حال اگر در انتخابِ كمك كار و دوست ملاك درستى نداشته باشد به ضررهاى غير قابل جبرانى مبتلا مى شود. لذا مى فرمايند عده اى شخصيتاً فرومايه و تنگ نظرند، مرّوت و گذشت و بزرگ منشى را نمى شناسند اين ها نمى توانند ياوران خوبى براى تو باشند، همچنان كه افراد غير قابل اعتماد نمى توانند دوستان خوبى باشند، همواره انسان از جانب آن ها نگران است، انسانى كه روحيه ى بزرگ و عظمتِ شخصيت ندارد نمى تواند