حضرت مى فرمايند: فرزندم يادت باشد روزگار همين است كه با اندك حادثه اى تغيير مى كند و رويه ى ثابتى ندارد و اين همه دست و پا زدنِ اهل دنيا و اهل ثروت، به جهت آن است كه بر چيز غيرثابتى تكيه زده اند و روان آن ها متوجه بى ثباتى اين تكيه گاه هست ولى براى آرامش روان خود، به جاى آن كه تكيه گاه خود را عوض كنند، در همان تكيه گاه غيرثابت بيشتر فرو مى روند، پول بيشتر جمع مى كنند تا بى ثباتى ثروت را جبران كنند، در حالى كه انبوه چيزهاى بى ثبات، باز بى ثبات است. اما در حركات آن كسى كه فهميد رزاق خدا است و بر آن تكيه گاهِ پايدار دل بست، هرگز چنين حركات افراطى را مشاهده نمى كنيد. خوشا به حال آن هايى كه اولًا: متوجه روح زمانه شدند تا در هر زمانى بهترين اقدام را انجام دهند و متوجه باشند هر زمانى آماده ى هر اقدامى نيست ولى در هر زمانى بايد نسبت به نزديكى به آرمان هاى الهى اقدامى انجام داد. ثانياً: متوجه شدند بر زمانه تكيه نبايد كرد و نبايد از تغييرات آن غافل شد.
اهداف مقدس و همراهان ناباب!
سپس حضرت مى فرمايند:
«سَلْ عَنِ الرَّفِيقِ قَبْلَ الطَّرِيقِ»
پيش از آن كه به راه افتى بپرس كه همراهت كيست.
اهميت همراه مناسب در امور زندگى بيش از خودِ اهداف اهميت دارد. زيرا اگر در هدفى مقدس با همراهى ناباب همراه شديم آن چنان ارزش آن هدف را تقليل مى دهد كه انگيزه و شور انسان براى رسيدن به آن هدف از بين مى رود و بدون آن كه انسان در بيراهه باشد عملًا نتيجه ى كسانى كه در بيراهه هستند نصيبش مى شود. وقتى متوجه شديم با آن كسى كه مى خواهيم در زندگى انس بگيريم مهم تر از جاده اى است كه بايد در آن قدم زنيم، با دقت زياد گروه و طبقه اى را كه بايد با آن ها طى مسير كرد مشخص كرده و سپس به رسيدن فكر مى كنيم. بسيارى از گروه ها هستند كه در آرزوهاى خود به اهداف مقدس فكر مى كنند و دروغ هم نمى گويند ولى ساختار آن ها طورى است كه هرگز نمى توانند به آن اهداف نايل شوند آيا مى توان با اين گروه ها به سر برد؟ حضرت امام خمينى «رحمةالله عليه» در پيام منشور بيدارى مى فرمايند: «آن هايى كه تصور مى كنند سرمايه داران و مرفهان بى درد، با نصيحت و پند و اندرز متنبه مى شوند و به مبارزان راه آزادى پيوسته و يا به آنان كمك مى كنند، آب در هاون