دست يافتنى است و لذا تمام عمر خود را صرف رسيدن به آن ها مى كند چيزهايى كه حضرت مى فرمايند دست يافتنى نيست چون اهل دنيا گرفتار سلسله اى از آرزوهاى پشت سر هم هستند كه هرگز انتها ندارد.
آرزو سازى يا وظيفه پردازى!
يك شاعر اسپانيولى وصيت كرده بود كه اين جمله را روى قبرش بنويسند «موفقيت زيبا است براى آنانى كه موفق نشده اند» جمله حكيمانه اى است، مى گويد در يك زندگى دنيايى موفقيت ها تا در خيال است زيبا است ولى وقتى آن ها را به دست آوردى مى بينى به آنچه مى خواستى نرسيدى و هنوز آرزوهاى دست نايافته زيادى در مقابل تو خودنمايى مى كنند. پس واقعاً همان طور كه او مى گويد: موفقيت در يك زندگى دنيايى زيبا است اما براى آن هايى كه موفق نشده اند زيرا به مجرد آن كه به آن رسيدند مى يابند كه چيز ديگرى مى خواستند، و اين جنس دنيا است. يك جوان تصور مى كند اگر در كنكور قبول شد به آرزوى خود رسيده است، تا موقعى در اين تصور و خيال است كه قبول نشده است، ولى وقتى قبول شد، مى يابد كه هرگز به آنچه تصور مى كرد دست نيافته و تازه اول كار است براى به دست آوردن ليسانس، و باز اگر هدف هايش دنيايى باشد تصور گرفتن ليسانس تا وقتى برايش زيباست، كه به دست نياورده است، چون بعد از گرفتن مدرك، پيدا كردن كار، ازدواج، خانه، ماشين و فرزند، همه آرزوهايى است كه در جلو او خود را مى نمايانند. پس در يك زندگى دنيايى موفقيت زيبا است براى آن هايى كه موفق نشده اند. نتيجه آن كه شما هرگز به آرزوهايتان نمى رسيد پس بيخود آرزوسازى نكنيد، بلكه وظيفه پردازى بكنيد.
بايد اين حقيقت را به جان خود تفهيم كنيم كه در معرض اجلى هستيم كه هر لحظه امكان آمدنش هست و همواره آن را در روبه روى خود بيابيم و براساس اين كه آن روبه روى ماست براى زندگى خود تصميم بگيريم. در اين صورت است كه با بصيرت كامل با موضوعات روبه رو مى شويم و جايگاه آن ها را در زندگى خود درست مى شناسيم. راستى چرا با اجل خودمان دوست نشويم و در انس دائمى با آن نباشيم؟ پذيرفتن اجل و مرگ مردن نيست خوب زندگى كردن است و بازيچه ى آرزوهاى وَهمى نشدن.