ابُوالْحَسَن»؛ «1»
خداوند مرا باقى نگذارد براى حل مشكلى كه در آن ابوالحسن نباشد. مولوى در همين رابطه در وصف حضرت على (ع) مى گويد:
تيغ حلمت جان ما را چاك كرد آب علمت خاك ما را پاك كرد
باز گو دانم كه اين اسرار هوست چون كه بى شمشير كشتن كار اوست
يعنى اين برخوردهاى تو فوق توان بشر است، اين ها كار خدا است كه از طريق تو ظاهر مى شود. پيغمبر (ص) چطورى آن يهودى را در خودش ويران كردند؟ هر روز مى آمد خاكسترى كه آتش داخلش بود روى سر مبارك پيغمبر (ص) مى ريخت، اتفاقاً مريض شد و چند روزى نتوانست به كار خود ادامه دهد، حضرت فرمودند اين رفيق ما كجاست؟ گفتند مريض است، گفتند به عيادتش برويم. بيچاره وقتى متوجه شد رسول خدا (ص) بالاى بسترش نشسته اند از خجالت سرش را از زير لحاف بيرون نياورد و همان جا مسلمان شد. آرى «چون كه بى شمشير كشتن كار اوست»، اگر كسى روحش الهى نباشد، محال است چنين قدرتى داشته باشد گفت: «محبت از همه شمشيرهاى تاريخ برنده تر است، و اگر به دوستت محبت هديه كنى به استوارى همه كوه ها رسيده اى» «2»
تمام اين توصيه ها وقتى به راحتى عملى مى شود كه ما براى خود چيزى جز بندگى در محضر پروردگار قائل نباشيم، به تعبير مولوى بايد از منيت و اين كه خود را «هست» به حساب آوريم آزاد شويم.
قرب، نه بالا نه پستى رفتن است قربِ حق از حبسِ «هستى» رستن است
نيست را چه جاى بالايست و زير نيست را نه زود و نه دورست و دير
كارگاه و گنج حق در نيستى است غرّه ى هستى چه دانى نيست چيست
حاصل اين اشكست ايشان اى كيا مى نماند هيچ با اشكست ما
حضرت مولى الموحدين (ع) مى فرمايند: تو خودت را نبايد در تنگناهاى سياه رقابت با اطرافيانت قرار دهى، اين راه، راه آزادشدن از منيت ها است، همان طور كه جنگ و مقابله با دشمنان خدا موجب آزادى و آزادگى مى شود.