تا فرصت كافى جهت تأمل و تدبّر داشته باشد و بحمدالله نتيجه هم گرفت و با همان روحيه وارد متون روايى شد و به انوار آن ها دست يافت. آن چه موجب موفقيت آن برادر شد به دست آوردن روحيه اى بود كه در متون مقدس بتواند تدبّر كند و همه ى حرف بنده هم همين است. از قرآن و روايات نبايد انتظار كم داشت و حرف هاى عميق زندگى ساز را در جاى ديگر دنبال كرد. بعد از آموزش گرفتن از آيات و روايات تازه از آن به بعد بايد انس با آن ها را شروع كرد تا لايه هاى باطنى آن ها براى ما كشف شود و بتوانند فضاى روحانى فوق العاده اى به ما ببخشند و روح بتواند به مقصد اصلى خود دست يابد.
روح انسان به خودى خود از عالم بالا است، او را گرفتار تعلقات زمين كرده ايم، همين كه به كمك رهنمودهاى امامان معصوم (عليهم السلام) آن را از تعلقات آزاد كرديم، خود را در انس با پروردگارش مى يابد. روح را نمى خواهد بالا ببرى، پائينش نكش. جنس روح قدسى است بايد بندهايى كه آن را به زمين چسبانده بريد. نامه ى حضرت بندهاى اسارت روح را مى بُرد، تا روح خودش بالا رود. بى خودى خود را اسير كرده ايم، اسارت هاى بى جا و بى نتيجه، گفت:
بال بگشا و صفير از شجر طوبى زن حيف باشد چو تو مرغى كه اسير هوسى
به اميد آن كه توسط اين نامه ى آزادى ساز، بتوانيم به خوبى بال بگشائيم و از شجره ى طوباى شريعت يك عمر نغمه ى بندگى سر دهيم. إن شاءالله.
پروردگارا! به لطف و كرمت اين را از ما بپذير و ما را از محبين خاندان عصمت و طهارت قرار بده.
«والسلام عليكم و رحمةالله و بركاته»