صفحه ٥٥٨

در فرهنگ هاى انحرافى كمالاتى را براى زنان تبليغ مى كنند و ارزش مى نهند كه عملًا زنان را از نظر روحيه به مرد تبديل مى كند، و به اسم شركت زنان در مديريت جامعه از زن يك مرد مى سازند كه بتوانند مثلًا يك بنگاه اقتصادى را اداره كنند. «1» در قبل از انقلاب خانم هايى را به رياست مدارس دخترانه مى گماردند كه روحيه اى مردانه داشتند، مثل مردان داد مى زدند، سيگار مى كشيدند، در سخن گفتن با نامحرم بى پروا بودند و راحت جلو نامحرم قهقهه مى زدند، اتفاقاً شوهر يكى از اين مديران همكار بنده بود، مى گفت: من و بچه ها سخت از خانم مى ترسيم، حالا اين خانم، مدير نمونه و موفق به حساب مى آمد و به دختران ما القاء مى كردند اگر مى خواهيد موفق شويد بايد مثل اين خانم باشيد كه به جاى يك مرد چهار مرد است، و اميرالمؤمنين (ع) درست در مقابل چنين افكارى مى فرمايند: «... فّإنَّ الْمَرْأَةَ رَيْحَانَةٌ وَ لَيْسَتْ بِقَهْرَمَانَةٍ»؛ زنان چون گُل بهارى لطيف اند، و پهلوان نيستند، پس طورى با آن ها برخورد كن و انتظاراتى از آن ها داشته باش كه روحيه حساس و لطيف آن ها براى آن ها باقى بماند، زيرا اگر زن به جاى چهار مرد كه هيچ، به جاى صد مرد هم باشد و زن نباشد، هيچ چيز نيست، و در ظلمات بى هويتى هر روز يك شخصيت براى خود مى سازد و در آخر هم نمى داند كيست.
سخنان حضرت مولى الموحدين (ع)، ابداً سخنان عادى و نصيحت هاى موسمى و مربوط به قوم و قبيله خاص نيست، راز بقاء يك ملت است. فرهنگ حكيمانه اى كه از اسرار درست زندگى كردن پرده بر مى دارد و امروز با غفلت از اين سخنان جوامع بشرى با بدترين بحران ها روبه رو خواهند شد. همان همكار ما كه همسرش مدير دبيرستان بود مى گفت در خانه ما زندگى گم شده است، خانم من با من و بچه ها مثل دانش آموزان دبيرستان دخترانه رفتار مى كند، مادر بودن يادش رفته است، اين است كه دائماً بايد متوجه باشيم طبق سخن حضرت (ع) ما «پهلوانْ خانم» نمى خواهيم، كه نمى خواهيم، كه نمى خواهيم. مادرى مى خواهيم كه داراى روحى لطيف و امكان و فرصت انس گرفتن با فرزندانش را داشته باشد.