بسم الله الرحمن الرحيم
«وَ مَنِ اقْتَصَرَ عَلَى قَدْرِهِ كَانَ أَبْقَى لَهُ، وَ أَوْثَقُ سَبَبٍ أَخَذْتَ بِهِ سَبَبٌ بَينَكَ وَ بَينَ اللَّهِ سُبْحَانَهُ، وَ مَنْ لَمْ يبَالِكَ فَهُوَ عَدُوُّكَ. قَدْ يكُونُ الْيأْسُ إِدْرَاكاً إِذَا كَانَ الطَّمَعُ هَلَاكاً. لَيسَ كُلُّ عَوْرَةٍ تَظْهَرُ وَ لَا كُلُّ فُرْصَةٍ تُصَابُ وَ رُبَّمَا أَخْطَأَ الْبَصِيرُ قَصْدَهُ وَ أَصَابَ الْأَعْمَى رُشْدَهُ»
و هركس اندازه ى خود دانست آن اندازه برايش باقى ماند. استوارترين رشته و پيوندى كه براى تو هست، رشته و پيوندى است كه ميان تو و خدا هست. آن كه در كار تو نپايد، دشمنت به حساب آيد. آنجا كه طمع به هلاكت كشاند، نوميد ماندن به رسيدن مقصود ماند. نه هر رخنه اى را آشكار توان ديد و نه بر هر فرصتى توان رسيد. چه بسا بينا به خطا افتد و كور به مقصد خود رسد.
حضرت به فرزندشان فرمودند: اگر حدّ خودت را بشناسى، آن حد و مرز و موقعيت، برايت باقى مى ماند، به طورى كه هر روز نگران از دست دادن موقعيت خود نيستى. سپس فرمودند: محكم ترين رشته اى كه مى توانى براى خود پايدار نگهدارى و بدان اعتماد كنى ارتباطى است كه بين تو و خداى سبحان مى تواند برقرار شود. زيرا بقيه ى ارتباطها، اعتبارى و زودگذر و موسمى است، چون يك چيز است كه حقيقت تو و عين توست و آن بندگى خداست، و بقاى حقيقت تو به بندگى خدا است و همين براى تو مى ماند. كه تا حدّى بحث آن گذشت و اين ديگر به عهده ى شماست كه بر روى آن تأمل بفرمائيد و مواظب باشيد اين توصيه بزرگ از صحنه قلبتان خارج نشود. اين نكته را در جان خود نهادينه كنيد كه هر ارتباطى با هر چيز ارتباط موقتى است، غير از ارتباط شما با خدا. حالا ما كارى نداريم كه بسيارى از ارتباطها غلط است، غلطبودن آن به جاى خود، آن ارتباطهاى صحيح هم موقت است، چه ارتباط با خانه، چه با همسر، چه با شغل، چه با مدرك، چه با اطلاعاتى كه داريد. نزديك ترين چيز به ما اطلاعات ما است كه در يك حادثه همه از يادمان مى رود- چيزى كه در سكرات مرگ براى همه پيش مى آيد- فقط خودمان مى مانيم، خودمان و ملكات و اعتقاداتمان كه عين وجود ما شده است، حتى اعتقاداتى كه عين ما نشده و تحت تأثير محيط پذيرفته ايم همه از يادمان مى رود. در روايت داريم در برزخ وقتى از بعضى ها مى پرسند «مَنْ رَبُّكَ؟» هيچ جوابى نمى توانند بدهند. چون آنها در قلب خود چيزى ندارند كه بگويند، به قلبشان رجوع مى كنند از پروردگار عالم هيچ نورى ندارند كه بروز دهند. در آن موطن قلب است كه بروز مى كند. از يك عده اى