غمى كه نكند رزق آن ها به مشكل بيفتد به سراغشان نمى آيد. اين ها را مى گويند «حُسْنِ الْيَقِينِ». حضرت مى فرمايند: اگر غمى به سراغ تو آمد مواظب باش آن غم خود را در ذهن و قلب تو جاى ندهد و مثل خوره روح و روان تو را بخورد، با «صبر پايدار» و «حُسن يقين» آن را از خود دور گردان. اولًا؛ متوجه باش كه آن غم ماندنى نيست، پس زندگى را براى خود سياه مبين. ثانياً؛ متوجه باش خدايى حكيم در اين عالم مديريت مى كند كه نمى گذارد حادثه ها هر طور خواستند بر تو ببارند و تو را از پاى در آورند. با اطمينان به حكمت الهى نگذار غم در روحت خانه كند. مثلًا مى گويد بگذار كنكور قبول شوم تا وضع آينده ام روشن شود ديگر غصه نمى خورم، غافل از اين كه خداى تو، تو را آنچنان دست حادثه ها نداده كه اگر كنكور قبول نشوى ديگر گرفتار سرنوشت شوم شوى. نمى گويم كنكور قبول نشو، مى گويم طورى باش كه اين حادثه ها تو را گرفتار غم و حزن نكنند. راه نجات از غم هايى كه وارد قلبت مى شود همان دو توصيه حضرت است وگرنه درست از همان راهى كه مى خواستيم از غم ها راحت شويم با غم هاى قوى ترى روبه رو مى شويم كه نمونه هايش را عرض كردم. براى يك عده اى خانه و همسر و فرزند كه براى آرامش بود وسيله غمزدگى مى شود. ماشين بخر، خانه بخر، كنكور قبول بشو، زن بگير، شوهر بكن، هر كارى مى خواهى بكن. اما اين ها را راه دفع غم ها مدان، راه دفع غم ها صبر در دين و يقين به حكم خداست. حرف حضرت (ع) ابعاد عميقى دارد كه إن شاءالله در جلسه ى بعد عرض خواهم كرد.
«والسلام عليكم و رحمةالله و بركاته»