باقى گذارند ولى تماماً ناكام ماندند. آيا نبايد عبرت بگيريم هر كارى كه الهى نباشد هرگز مثمر ثمر نخواهد بود؟ از يك طرف عمر ما را از ما مى گيرد ولى در ازاء آن همه تلاش، هيچ بهره ى حقيقى نصيب ما نمى كند.
عرض بنده تأكيد بر روى فرمايش حضرت است كه بايد از آنچه در روبه روى ما مى گذرد پند بگيريم و ببينيم رمز و راز با بركت بودن زندگى ها چيست. شما تجربه كرده ايد كه چگونه گاهى يك كتاب و يا يك وسيله نقليه ى ساده چه اندازه براى زندگى مفيد و با بركت است و برعكس، گاهى افراد يك عمر تلاش مى كنند تا زندگى پر زرق و برقى را براى خود فراهم كنند ولى هيچ بهره اى از آن نمى برند. ريشه ى آن را بايد در بازى آرزوهاى دنيايى جستجو كرد و پند گرفت كه پيروى از آرزوهاى دنيايى برعكس ظاهرش كه انسان فكر مى كند اگر آن ها را به دست بياورد به اهدافى كه دنبال مى كند مى رسد، انسان را ناكام مى كند. آدم بايد فكر كند چه شده است كه يك دفعه اين همه بركت در يك كار هست، ولى در بقيه كارها نيست؟ اگر راز مسئله را يافتى عملًا از حادثه ها پند گرفته اى و ديگر راه را از بيراهه مى توانى تشخيص دهى. مولوى در راستاى پندگيرى از حادثه ها داستانى را در مثنوى مى آورد كه:
شير و گرگ و روبهى بهر شكار رفته بودند از طلب در كوهسار
تا به پشت همدگر بر صيدها سخت بر بندند بار قيدها
هر سه با هم اندر آن صحراى ژرف صيدها گيرند بسيار و شگرف
گر چه ز يشان شير نر را ننگ بود ليك كرد اكرام و همراهى نمود
با اين كه شيرِ نر ننگ داشت با آن ابهتى كه داشت در كنار گرگ و روباه به شكار رود، ولى اكرام كرد و همراهى نمود.
چون كه رفتند اين جماعت سوى كوه در ركاب شيرِ با فَرّ و شكوه
گاو كوهى و بز و خرگوش زفت يافتند و كار ايشان پيش رفت
هر كه باشد در پى شير حراب كم نيايد روز و شب او را كباب
گفت شير اى گرگ اين را بخش كن معدلت را نو كن اى گرگ كهن
نايب من باش در قسمت گرى تا پديد آيد كه تو چه گوهرى
گفت اى شه! گاو وحشى بخش تست آن بزرگ و تو بزرگ و زفت و چُست