صفحه ١٦٨

در نهج البلاغه نیز مى خوانیم: «وَ قَد جَعَلَ اللَّهُ سُبحَانَهُ الاِستِغفَارَ سَبَباً لِدُرُورِ الرِّزقِ وَرَحمَةِ الخَلقِ، فَقَالَ سُبحَانَهُ استَغفِرُوا رَبَّکُم إنَّهُ کانَ غَفّاراً یُرسِلِ السَّماءَ عَلَیکُم مِدراراً؛ خداوند سبحان، استغفار را سبب فزونى روزى و رحمت خلق قرار داده و فرموده است: از پروردگارتان طلب آمرزش کنید که او بسیار آمرزنده است، باران پربرکت آسمان را بر شما مى فرستد».(1)
حقیقت این است که مجازات بسیارى از گناهان، محرومیت هایى در این جهان است و هنگامى که انسان از آن توبه کند و راه پاکى و تقوا را پیش گیرد خداوند این مجازات را از او برطرف مى سازد.(2)

تقوا و نجات از مشکلات(3)
در آیه دوم سوره طلاق مى خوانیم: (... وَمَن یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَل لَّهُ مَخْرَجاً)؛ «و هر کس از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزد، خداوند راه نجاتى براى او فراهم مى کند».
این آیه از امیدبخش ترین آیات قرآن مجید است که تلاوت آن دل را صفا و جان را نور و ضیا مى بخشد، پرده هاى یأس و نومیدى را مى درد، شعاع هاى حیات بخش امید را به قلب مى تاباند و به تمام افراد پرهیزکار باتقوا وعده نجات و حل مشکلات مى دهد.
در حدیثى از ابوذر غفارى نقل شده که پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «إنِّى لاَعلَمُ آیَةً لَو أخَذَ بِهَا النّاسُ لَکَفَتهُم: وَمَن یَتَّقِ اللّهَ یَجعَل لَهُ مَخرَجاً... فَما زالَ یَقُولُها وَیُعیدُها؛ من آیه اى را مى شناسم که اگر تمام انسان ها دست به دامن آن زنند براى حل مشکلات آن ها کافى است، پس آیه (وَمَن یَتَّقِ اللَّهَ) را تلاوت فرمود و بارها آن را تکرار کرد».(4)