بعضى دیگر از مفسران، سیاحت را به معنى سیر و گردش در روى زمین و مشاهده آثار عظمت خدا و شناخت جوامع بشرى و آشنایى با عادات و رسوم و علوم و دانش هاى اقوام گوناگون که اندیشه انسان را زنده و فکر او را پخته مى سازد، دانسته اند. بعضى دیگر از مفسران، سیاحت را به معنى سیر و حرکت به سوى میدان جهاد و مبارزه با دشمن مى دانند و حدیث نبوى معروف را: «إنّ سیاحَةَ اُمّتِى الْجِهادُ فِی سبیلِ اللهِ؛ سیاحت امت من جهاد در راه خداست»(1) شاهد آن گرفته اند.
و سرانجام بعضى آن را به معنى سیر عقل و فکر در مسائل مختلف مربوط به جهان هستى، و عوامل سعادت و پیروزى، و اسباب شکست و ناکامى دانسته اند. ولى باتوجه به اوصافى که قبل و بعد از آن شمرده شده، معنى اول مناسب تر از همه به نظر مى رسد، هرچند اراده تمام این معانى از این کلمه نیز کاملاً ممکن است، زیرا همه این مفاهیم در مفهوم سیر و سیاحت جمع است.
امتیاز ماه رمضان(2)
علت اینکه ماه رمضان براى روزه گرفتن انتخاب شده این است که این ماه بر سایر ماه ها برترى دارد و در آیه 185 سوره بقره: (شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِیَ أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ...) علت برترى آن چنین بیان شده است که قرآن، کتاب هدایت و راهنماى بشر، که با دستورات و قوانین خود، روش هاى صحیح را از ناصحیح جدا کرده و دستور سعادت انسان ها را آورده است در این ماه نازل شده، و در روایات اسلامى نیز چنین آمده است که همه کتاب هاى بزرگ آسمانى (تورات، انجیل، زبور، صحف وقرآن) در این ماه نازل شده اند.