صفحه ١٢٣

دعوتى که سرانجامش تفرقه و پراکندگى و نفاق است، پا بر سر این هوى ها بگذار و همه مردم را گرد آیین واحد پروردگار جمع کن!
و چون هر دعوتى نقطه شروعى دارد، نقطه شروع آن را خود پیامبر (صلی الله علیه و آله) قرار مى دهد و در چهارمین دستور مى فرماید: «بگو: من ایمان آورده ام به هر کتابى که از سوى خدا نازل شده است»؛ (وَقُلْ آمَنتُ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ مِن کِتَابٍ). من میان کتب آسمانى فرق نمى نهم، همه را به رسمیت مى شناسم و همه را دعوت کننده به توحید و معارف پاک دینى و تقوا و پاکى و حق و عدالت مى دانم و آیین من در حقیقت جامع همه آن ها و مکمل آن هاست.
و از آنجا که براى ایجاد وحدت، رعایت «اصل عدالت» ضرورت دارد، در پنجمین دستور آن را مطرح کرده، مى فرماید: «بگو: من مأمورم که میان همه شما عدالت برقرار کنم»؛ (وَأُمِرْتُ لِأَعْدِلَ بَیْنَکُمُ).
چه در قضاوت و داورى ها، چه در حقوق اجتماعى و مسائل دیگر. بنابراین، آیه مورد بحث از پنج دستور مهم تشکیل شده که از اصل دعوت آغاز مى شود، سپس وسیله پیشرفت آن، یعنى استقامت مطرح مى گردد، بعد به موانع راه که «هوى پرستى» است، اشاره شده، سپس نقطه شروع که از خویشتن است بیان گردیده، و سرانجام هدف نهایى که گسترش و تعمیم عدالت مى باشد، عنوان شده است.

همچون پیامبران اولوا العزم شکیبا باش(1)
در آیه 35 سوره احقاف خداوند خطاب به پیامبر گرامى اسلام (صلی الله علیه و آله) مى فرماید: (فَاصْبِرْ کَمَا صَبَرَ أُوْلُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَلا تَسْتَعْجِل لَّهُمْ...)؛ «پس، صبر کن، آن گونه که پیامبران «اولوا العزم» صبر کردند، و براى (عذاب) آنان شتاب مکن...».