آورده اند، بر ایمانشان افزوده است؛ و آنها (به فضل و رحمت الهى) خوشحال اند. و امّا کسانى که در دل هایشان بیمارى است، پلیدى بر پلیدیشان افزوده؛ و از دنیا رفتند در حالى که کافر بودند».(1)
بنابراین باصراحت باید گفت: منظور از آیه فوق این نیست که تنها به گفتن «اعوذ بالله من الشیطان الرجیم» قناعت کنیم، بلکه باید این «ذکر» را تبدیل به «فکر» و فکر را تبدیل به «یک حالت درونى» کنیم و هنگام خواندن هر آیه به خدا پناه بریم از اینکه وسوسه هاى شیطان حجابى میان ما و کلام حیات بخش او شود.
بى خبران مغرور و موانع شناخت(2)
خداوند در آیات 45 تا 48 سوره اسراء مى فرماید:
(وَاِذَا قَرَأْتَ الْقُرآنَ جَعَلْنَا بَیْنَکَ وَبَیْنَ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ حِجَاباً مَّسْتُوراً * وَجَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَکِنَّةً أَن یَفْقَهُوهُ وَفِی آذَانِهِمْ وَقْراً وَاِذَا ذَکَرْتَ رَبَّکَ فِی الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْاْ عَلَى أَدْبَارِهِمْ نُفُوراً * نَّحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَسْتَمِعُونَ بِهِ اِذْ یَسْتَمِعُونَ اِلَیْکَ وَاِذْ هُمْ نَجْوَى اِذْ یَقُولُ الظَّالِمُونَ اِن تَتَّبِعُونَ اِلاَّ رَجُلاً مَّسْحُوراً * انظُرْ کَیْفَ ضَرَبُواْ لَکَ الأَمْثَالَ فَضَلُّواْ فَلاَیَسْتَطِیعْونَ سَبِیلاً).
تفسیر
به دنبال آیات گذشته، این سؤال براى بسیارى پیش مى آید که با واضح بودن مسأله «توحید» به طورى که همه موجودات جهان به آن گواهى مى دهند، چرا مشرکان این واقعیت را نمى پذیرند؟ چرا آن ها این آیات گویا و رساى قرآن را مى شنوند، ولى بیدار نمى شوند؟!