معارف بوک

از این آیه چند نکته استفاده مى شود:
1. شرکت در این گونه «جلسات گناه» به منزله شرکت در «گناه» است، اگرچه شرکت کننده ساکت باشد، زیرا این گونه سکوت ها نوعى رضایت و امضاى عملى است.
2. نهى از منکر اگر به شکل «مثبت» امکان پذیر نباشد لااقل باید به شکل «منفى» انجام شود به این صورت که انسان از محیط و مجلس گناه دور شود.
3. کسانى که با سکوت خود و شرکت در این گونه جلسات عملاً گناهکاران را تشویق مى کنند مجازاتى همانند مرتکبین گناه دارند.
4. نشست و برخاست با کافران در صورتى که به آیات الهى توهین نکنند و خطر دیگرى نداشته باشد مانعى ندارد، زیرا جمله (حَتَّى یَخُوضُواْ فِی حَدِیثٍ غَیْرِهِ) این کار را مباح شمرده است.
5. مجامله با این گونه گناهکاران نشانه روح نفاق است، زیرا یک مسلمان واقعى هرگز نمى تواند در مجلسى شرکت کند که در آن به آیات و احکام الهى توهین مى شود و او اعتراض ننماید، یا لااقل نارضایتى خود را با ترک آن مجلس آشکار نسازد.

دورى از مجالس اهل باطل(1)
خداوند در آیه 68 سوره انعام فرموده است: (وَاِذَا رَأَیْتَ الَّذِینَ یَخُوضُونَ فِی آیَاتِنَا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّى یَخُوضُواْ فِی حَدِیثٍ غَیْرِهِ وَاِمَّا یُنسِیَنَّکَ الشَّیْطَانُ فَلاَ تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّکْرَى مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ).

شأن نزول
در تفسیر مجمع البیان از امام باقر (علیه السلام) نقل شده که وقتى آیه فوق نازل شد