طغیانگر به طرز زیبایى توصیف کرده است. جالب اینکه تنها کلمه «هم» به کار برده شده، یعنى «همسر عزیز مصر تصمیم خود را گرفته بود و یوسف نیز اگر برهان پروردگار را نمى دید، تصمیم خود را مى گرفت». آیا کلمه اى متانت آمیزتر از «قصد و تصمیم» براى اینجا مى توان پیدا کرد؟!
حضرت یونس (علیه السلام)
درس هایى بزرگ در داستانى کوچک(1)
طرح سرگذشت انبیا در قرآن مجید همه براى هدف هاى تربیتى است، چراکه قرآن کتاب داستان نیست کتاب انسان سازى و تربیت است. یکى از این سرگذشت ها مربوط به حضرت یونس (علیه السلام) است که مى توان از آن، پندهاى بزرگى گرفت:
الف) تخلف یک پیامبر بزرگ حتى به صورت یک «ترک اولى» در پیشگاه خداوند مهم است و کیفر دارد. البته چون مقام پیامبران بسیار والاست یک غفلت کوچک آن ها گاهى معادل گناه کبیره اى است که از دیگران سربزند، به همین دلیل است که در این داستان خداوند او را بنده فرارى نامید، و در روایات آمده که سرنشینان کشتى گفتند: یک فرد عاصى در میان ماست! و سرانجام خداوند او را در زندان وحشتناکى گرفتار کرد و بعد از توبه و بازگشت او به سوى خدا با تنى آزرده و بیمار از آن زندان آزاد نمود، تا همگان بدانند که تخلف از هیچ کس پذیرفته نیست! عظمت مقام پیامبران و اولیاى خدا نیز به این است که بنده مطیع فرمان او هستند، وگرنه کسى با خدا رابطه خویشاوندى ندارد. البته مجازات حضرت یونس (علیه السلام) نشانه عظمت مقام این پیامبر بزرگ است که خداوند درباره او چنین سخت گیرى مى کند.