صفحه ٤٩

ایمان و آرامش(1)
«سکینه» در اصل از ماده «سکون» به معنى نوعى حالت آرامش و اطمینان است که هرگونه شک و دودلى و ترس و وحشت را از انسان دور مى سازد و او را دربرابر حوادث سخت و پیچیده ثابت قدم مى گرداند: «سکینه» باایمان رابطه مستقیمى دارد و زاییده ایمان است. افراد باایمان هنگامى که به یاد قدرت بى پایان خداوند مى افتند و لطف و مرحمت او را در نظر مى آورند، موجى از امید در دلشان پیدا مى شود و اینکه مى بینیم در بعضى از روایات «سکینه» به ایمان تفسیر شده(2) و در بعضى دیگر به یک «نسیم بهشتى» در شکل و صورت انسان،(3) همه به همین معنى بازگشت مى کند.
در سوره فتح آیه 4 مى خوانیم: (هُوَ الَّذِی أَنزَلَ السَّکِینَةَ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لِیَزْدَادُوا اِیمَانًا مَّعَ اِیمَانِهِمْ)؛ «او کسى است که آرامش را در دل هاى مؤمنان نازل کرد، تا ایمانى بر ایمانشان بیفزایند». این حالت فوق العاده روانى، موهبتى است الهى و آسمانى که در پرتو آن، انسان مشکل ترین حوادث را در خود هضم مى کند و یک دنیا آرامش و ثبات قدم در درون خویش احساس مى نماید.
جالب توجه اینکه قرآن در آیه 26 سوره توبه نمى گوید: (ثُمَّ أَنَزلَ اللّهُ سَکِینَتَهُ عَلَى رَسُولِهِ وَعَلَى) با اینکه تمام جمله هاى پیش از آن به صورت خطاب و با ضمیر «کم» ذکر شده است، بلکه مى گوید: «على المؤمنین»، اشاره به اینکه منافقان و کسانى که طالبان دنیا در میدان جهاد بودند سهمى از این «سکینه» و آرامش نداشتند و این موهبت فقط نصیب افراد باایمان مى شود.
و در روایات مى خوانیم: این نسیم بهشتى با انبیا و پیامبران خدا بوده است.(4)