صفحه ٤٠٤

2. بادهاى «زاینده» و «نازا»
در آیات فوق خواندیم که خداوند قوم عاد را با تندبادى عقیم و نازا مجازات کرد، و در آیه 22 سوره حجر نیز مى خوانیم: (وَأَرْسَلْنَا الرِّیَاحَ لَوَاقِحَ فَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً)؛ «ما بادها را براى تلقیح و بارور ساختن فرستادیم و از آسمان آبى نازل کردیم».
گرچه این آیه بیشتر ناظر به تلقیح ابرها، و به هم پیوستن آن ها براى نزول باران است، ولى به طور کلى نقش بادها را در زندگى انسان ها روشن مى سازد. آرى، کار آن ها بارور ساختن است، بارور ساختن ابرها، گیاهان و حتى گاهى در آماده ساختن انواع مختلف حیوانات براى «بارورى» نیز مؤثر است.
ولى همین باد هنگامى که حامل فرمان عذاب باشد به جاى اینکه حیات و زندگى بیافریند عامل مرگ و نابودى مى شود و به گفته قرآن در آیه 20 سوره قمر که آن نیز از قوم عاد سخن مى گوید: (تَنزِعُ النَّاسَ کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُّنقَعِرٍ)؛ «آن ها را (که قامت هایى رشید و هیکل هایى درشت داشتند) از زمین برمى کنْد و با سر به زمین مى کوبید به گونه اى که سرهاى آن ها از تن جدا مى شد، همچون درخت نخلى که ریشه کن شده باشد».

از تاریخ گذشتگان عبرت بگیرید(1)
در آیات 128 تا 130 سوره طه مى خوانیم: (أَفَلَمْ یَهْدِ لَهُمْ کَمْ أَهْلَکْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ یَمْشُونَ فِی مَسَاکِنِهِمْ اِنَّ فِی ذَلِکَ لاَیَاتٍ لِأُوْلِی النُّهَى * وَلَوْلاَ کَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّکَ لَکَانَ لِزَاماً وَأَجَلٍ مُسَمًّى * فَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَا وَمِنْ آنَاءِ الَّیْلِ فَسَبِّحْ وَأَطْرَافَ النَّهَارِ لَعَلَّکَ تَرْضَى).