تنها و بدون ذکر عمل صالح آمده، به این دلیل است که ایمان منشأ و اساس عمل است، زیرا درواقع ایمان مانند ریشه درخت و عمل صالح همچون میوه آن است، بنابراین ایمان و عمل صالح لازم و ملزوم یکدیگرند؛ نه ایمان بدون عمل، اصالت و واقعیت قابل توجهى دارد و نه عمل بدون ایمان مى تواند دوام و بقایى داشته باشد. پس از آن بشارت مى دهد که نتیجه ایمان و عمل صالح بهشت است، که در آن انواع نعمت هاى گوناگون معنوى و مادى براى افراد باایمان مهیّا گردیده، بهشتى که از زیر درختان و عمارات و قصرهاى آن نهرهاى آب روان است.
خداوند چنین مکانى را براى مؤمنان آفریده و یادآور مى شود که آنان هنگامى که از میوه هاى آن استفاده مى کنند، مى گویند: این همان نعمتى است که پیش از این به سبب اعمال نیک در دنیا، استحقاق آن را یافته ایم و خدا به ما ارزانى داشته است. میوه هاى بهشتى با میوه هاى دنیا از نظر اسم شبیه اند، ولى از نظر لذّت قابل مقایسه نیستند؛ میوه هاى بهشتى همگون و شبیه یکدیگر براى مؤمنان و بهشتیان مى آورند، که در خوبى و صفات کمال، و ظرافت و مزایاى برجسته شبیه یکدیگرند، ولى از نظر طعم و لذّت متفاوت اند.
افرادى که استحقاق بهشت و لذّت هاى آن را یافته اند، خداوند همسرانى پاک به آن ها عطا مى کند که هیچ گونه آلودگى که در این جهان ممکن است در زنان باشد در آن ها نیست. مؤمنان در این بهشت براى ابد زندگى لذّت بخشى دارند و از انواع لذّت ها و نعمت هاى آن بهره مند مى شوند.
باید توجه داشت که نعمت به مفهوم و معنى واقعى، آن است که فنا و زوال نداشته باشد، و نعمت هاى بهشت این چنین است.
دل هاى آماده ایمان(1)
در آیات 51 تا 55 سوره قصص، ترسیم بسیار گویا و زیبایى از قلوبى که بذر