آیَاتِ اللّهِ یُکَفَرُ بِهَا وَیُسْتَهْزَأُ بِهَا فَلاَ تَقْعُدُواْ مَعَهُمْ حَتَّى یَخُوضُواْ فِی حَدِیثٍ غَیْرِهِ اِنَّکُمْ اِذًا مِّثْلُهُمْ اِنَّ اللّهَ جَامِعُ الْمُنَافِقِینَ وَالْکَافِرِینَ فِی جَهَنَّمَ جَمِیعاً)؛ «و (خداوند این حکم را) در کتابش بر شما نازل کرده که هرگاه بشنوید افرادى آیات خدا را انکار واستهزا مى کنند، با آنها ننشینید تا به سخن دیگرى بپردازند! وگرنه شما هم مثل آنان خواهید بود. خداوند همه منافقان و کافران را در دوزخ جمع مى کند».
شأن نزول
از ابن عباس درباره نزول این آیه چنین نقل شده که جمعى از منافقان در جلسات دانشمندان یهود مى نشستند، جلساتى که در آن، آیات قرآن استهزا مى شد. آیه فوق نازل گشت و عاقبت شوم این عمل را روشن ساخت.
تفسیر
در سوره «انعام» که از سوره هاى مکى قرآن است در آیه 68 با صراحت به پیامبر (صلی الله علیه و آله) دستور داده شده که «اگر مشاهده کردى کسانى آیات قرآن را استهزا مى کنند و سخنان ناروا مى گویند، از آن ها اعراض کن!». مسلم است که این حکم اختصاصى به پیامبر (صلی الله علیه و آله) ندارد، بلکه یک دستور عمومى است که در شکل خطاب به پیامبر (صلی الله علیه و آله) بیان شده، و فلسفه آن نیز کاملاً روشن است، زیرا این نوعى مبارزه عملى به شکل منفى دربرابر این گونه کارهاست.
آیه مورد بحث، بار دیگر بر این حکم اسلامى تأکید مى کند و به مسلمانان هشدار مى دهد: «در قرآن به شما پیش تر دستور داده شده که وقتى مى شنوید افرادى نسبت به آیات قرآن کفر مى ورزند و استهزا مى کنند با آن ها ننشینید تا از این کار صرف نظر کرده، به مسائل دیگرى بپردازند».
سپس نتیجه سرپیچى از این دستور را چنین بیان مى کند: «اگر شما در این گونه مجالس شرکت کنید همانند آن ها خواهید بود و سرنوشت تان سرنوشت آن هاست».