معارف بوک

تبدیل سیئات به حسنات(1)
در آیه هفتاد سوره فرقان مى خوانیم: (اِلاَّ مَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلاً صَالِحاً فَأُوْلَئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَکَانَ اللَّهُ غَفُوراً رَّحِیماً)؛ «مگر کسانى که توبه کنند و ایمان آورند و عمل صالح انجام دهند، که خداوند سیّئات آنان را به حسنات مبدّل مى کند؛ و خداوند همواره آمرزنده و مهربان بوده است».
در اینجا چند تفسیر وجود دارد که همه مى تواند قابل قبول باشد:
1. هنگامى که انسان توبه مى کند و به خدا ایمان مى آورد، دگرگونى عمیقى در سراسر وجودش پیدا مى شود و به سبب همین تحول و انقلاب درونى، در آینده سیّئات اعمالش به حسنات تبدیل مى شود، اگر در گذشته مرتکب قتل نفس مى شد در آینده دفاع از مظلومان و مبارزه با ظالمان را جاى آن مى گذارد، و اگر زناکار بود بعداً عفیف و پاک دامن مى شود، و این توفیق الهى را در سایه ایمان و توبه پیدا مى کند.
2. خداوند به لطف و کرم و فضل و انعامش، بعد از توبه کردن او سیّئات اعمالش را محو مى کند و به جاى آن حسنات مى نشاند، چنان که در روایتى از ابوذر از پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) مى خوانیم: روز قیامت که مى شود کسى را حاضر مى کنند که خداوند دستور مى دهد گناهان صغیره او را به او عرضه کنند و کبیره ها را بپوشانند. به او گفته مى شود: تو در فلان روز فلان گناه صغیره را انجام دادى، و او به آن اعتراف مى کند، ولى قلبش از کبائر ترسان و لرزان است.
در اینجا هرگاه خدا بخواهد به او لطفى کند دستور مى دهد به جاى هر سیّئه حسنه اى به او بدهند. عرض مى کند: پروردگارا! من گناهان مهمى داشتم که آن ها را در اینجا نمى بینم!