فرمود: برو (توبه کن) که خداى عظیم گناه عظیم را مى آمرزد. بعد فرمود: بگو ببینم گناه تو چیست؟ عرض کرد: اى رسول خدا! از روى شما شرم دارم که بازگو کنم: فرمود: آخر بگو ببینم چه کرده اى؟! عرض کرد: هفت سال نبش قبر مى کردم و کفن هاى مردگان را برمى داشتم تا اینکه روزى هنگام نبش قبر به جسد دخترى از انصار برخوردم، بعد از آنکه او را برهنه کردم دیو نفس در درونم به هیجان درآمد... (سپس ماجراى تجاوز خود را شرح مى دهد). هنگامى که سخنش به اینجا رسید پیامبر (صلی الله علیه و آله) سخت برآشفت و ناراحت شد و فرمود: این فاسق را بیرون کنید! و رو به سوى او کرده، اضافه نمود: تو چقدر به دوزخ نزدیکى! جوان بیرون آمد در حالى که سخت گریه مى کرد. سر به بیابان گذاشت و عرض کرد: اى خداى محمد! اگر توبه مرا مى پذیرى پیامبرت را از آن باخبر کن و اگر نه آتشى از آسمان بفرست و مرا بسوزان و از عذاب آخرت برهان! اینجا بود که پیک وحى خدا بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) نازل شد و آیه (قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ اِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً اِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ) را به آن حضرت نازل کرد.(1)،(2)
تلاوت این آیه توسط جبرئیل در اینجا ممکن است براى نخستین بار نباشد که جنبه شأن نزول پیدا کند، بلکه تکرار آیه اى باشد که پیش تر نازل شده، براى تأکید و توجه بیشتر و اعلام قبول شدن توبه آن جوان گنهکار.
باز تکرار مى کنیم که این گونه اشخاص که بار سنگینى از گناه را به دوش مى کشند مسئولیت سنگین ترى در مقام جبران با اعمال صالح خود دارند.
افراد گنهکارى که با شنیدن آیه 16 سوره «حدید» توبه کردند(3)
آیه (أَلَمْ یَأْنِ لِلَّذِینَ آمَنُوا أَن تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ...) از آیات