معارف بوک

ذکر خدا در هر حال(1)
آغاز دعوت پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله) از ذکر نام خدا شروع شد: (اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ) و جالب اینکه تمام زندگانى پربار او آمیخته با ذکر خدا و یاد خدا بود. ذکر خداوند با هر نفسش همراه بود، برمى خاست، مى نشست، مى خوابید، راه مى رفت، سوار مى شد، پیاده مى شد، توقف مى کرد، همه با یاد خدا بود و با نام «الله».
هنگامى که از خواب بیدار مى شد مى فرمود: «الحمدلله الذى احیانا بعد ما اماتنا و الیه النشور».
«ابن عباس» مى گوید: شبى خدمتش خوابیده بودم، هنگامى که از خواب بیدار شد سر به سوى آسمان بلند کرد و ده آیه آخر سوره آل عمران را تلاوت فرمود:
(اِنَّ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَاخْتِلاَفِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ...) سپس عرضه داشت : اَللّهُمَّ لَکَ الحَمدُ أَنتَ نُورُ السَّمواتِ وَالأرضِ وَمَن فِیهِنَّ... اَللّهُمَّ لَکَ أَسلَمتُ وَبِکَ آمَنتُ وَعَلیکَ تَوَکَّلتُ وَاِلَیکَ أَنبَتُ...».
هنگامى که از خانه بیرون مى آمد، مى فرمود: «بِسمِ اللّهِ، تَوَکَّلتُ عَلَى اللّهِ، اَللّهُمَّ اِنِّى أَعُوذُ بِکَ أَن أَضِلَّ، أَو أُضِلَّ، أَو أَزِلَّ، أَو أَظلِمَ، أَو أُظلِمَ، أَو أَجهَلَ أَو یُجهِلَ عَلَىَّ».
وهنگامى که وارد مسجد مى شد، مى فرمود: «أَعُوذُ بِاللّهِ العِظِیمِ وَبِوَجهِهِ الکَرِیمِ وَ سُلطانِهِ القَدِیمِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجِیمِ».
و هنگامى که لباس نوى در تن مى کرد، عرض مى کرد: «أَللّهُمَّ لَکَ الحَمدُ أَنتَ کَسَوتَنِیهِ أَسئَلُکَ خَیرَهُ وَخَیرَ ما صُنِعَ لَهُ وَأَعُوذُ بِکَ مِن شَرِّهِ وَشَرِّ ما صُنِعَ لَهُ».
و هنگامى که به خانه باز مى گشت، مى فرمود: «أَلحَمدُ لِلّهِ الَّذِى کَفانِى وَآوانِى