صفحه ١٩٠

ب) گروه دیگرى دست و پاى خود را گم نمى کنند و با تحمل و بردبارى دربرابر حادثه مى ایستند.
ج) گروه دیگرى هستند که علاوه بر تحمل و بردبارى، شکرگزارى نیز مى کنند.
د) وگروه دیگرى هستند که دربرابر این گونه حوادث، عاشقانه به تلاش و کوشش برمى خیزند و براى خنثى کردن اثرات منفى حادثه، طرح ریزى مى کنند، جهاد و پیکار خستگى ناپذیر به خرج مى دهند و تا مشکل را از پیش پا برندارند آرام نمى گیرند. خداوند به چنین صابرانى وعده پیروزى داده:
(اِن یَکُن مِّنکُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ یَغْلِبُواْ مِئَتَیْنِ)(1) و نعمت هاى بهشتى را پاداش سراى دیگر آن ها قرار داده است (وَجَزَاهُم بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِیراً).(2)

نماز، بهترین وسیله یاد خدا(3)
در آیه 14 سوره طه مى خوانیم: (اِنَّنِی أَنَا اللَّهُ لا اِلَهَ اِلاَّ أَنَا فَاعْبُدْنِی وَأَقِمِ الصَّلاةَ لِذِکْرِی)؛ «منم خداوند یگانه؛ معبودى جز من نیست! مرا پرستش کن، و نماز را براى یاد من به پادار!».
در آیه مذکور به یکى از فلسفه هاى مهم نماز اشاره شده و آن اینکه انسان در زندگى این جهان با توجه به «عوامل غافل کننده»، به تذکر و یادآورى نیاز دارد، به وسیله اى که در فاصله هاى مختلف زمانى، خدا و رستاخیز و دعوت پیامبران و هدف آفرینش را به یاد او آورد و از غرق شدن در گرداب غفلت و بى خبرى حفظ کند. نماز این وظیفه مهم را برعهده دارد.