معارف بوک

دور مى زند، بنابراین هر قدر اعتقاد وایمان انسان به قدرت مطلقه الهیه بیشتر گردد اشیاى جهان به همان نسبت دربرابر او مطیع و منقاد خواهد شد.(1)
و این است رمز رابطه یقین با تصرف خارق العاده در عالم آفرینش.

ایمان نوعى عشق است نه درک و عقل(2)
آیه هفتم سوره حجرات مى فرماید: (وَاعْلَمُوا أَنَّ فِیکُمْ رَسُولَ اللَّهِ لَوْ یُطِیعُکُمْ فِی کَثِیرٍ مِّنَ الْأَمْرِ لَعَنِتُّمْ وَلَکِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ اِلَیْکُمُ الْإِیمَانَ وَزَیَّنَهُ فِی قُلُوبِکُمْ؛ «وبدانید پیامبر خدا در میان شماست؛ هرگاه در بسیارى از کارها از شما اطاعت کند، به مشقّت خواهید افتاد؛ ولى خداوند ایمان را محبوب شما قرار داده و آن را در دل هایتان زینت بخشیده...».
این آیه اشاره اى است به این حقیقت که ایمان نوعى علاقه شدید الهى و معنوى است، هرچند از استدلالات عقلى ریشه گیرد، و لذا در حدیثى از امام صادق (علیه السلام) مى خوانیم که از حضرتش سؤال کردند: آیا حبّ و بغض، از ایمان است؟ در جواب فرمود: «وَ هَلِ الإیمانُ إلّا الحُبُّ وَالبُغضُ؟ ثُمَّ تَلا هذِهِ الآیَةَ حَبَّبَ إلَیکُمُ الإیمانَ وَزَیَّنَهُ فِى قُلُوبِکُم وَکَرَّهَ إلَیکُمُ الکُفرَ وَالفُسُوقَ وَالعِصیانَ اُولئِکَ هُمُ الرّاشِدُونَ؛ آیا ایمان جز حب وبغض چیز دیگرى است؟! سپس امام (علیه السلام) به این آیه (آیه مورد بحث) استدلال فرمود که مى گوید: خداوند ایمان را محبوب شما قرار داد و آن را در دل هایتان تزیین کرد، و کفر و فسق و عصیان را منفور شما ساخت و کسانى که چنین باشند هدایت یافتگان اند».(3)
در حدیث دیگرى از امام باقر (علیه السلام) چنین آمده است: «وَهَلِ الدِّینُ اِلاَّ الحُبُّ؟!؛ آیا