معارف بوک

مجازات شدید براى چه بود؟(1)
وقتى حواریون از حضرت مسیح (علیه السلام) تقاضاى نزول مائده کردند، خداوند فرمود: من آن را بر شما نازل مى کنم، ولى هر کس از شما بعد از آن کافر شود (و راه انکار پوید) او را چنان مجازاتى مى کنم که احدى از جهانیان را نکرده باشم: (قَالَ اللّهُ اِنِّى مُنَزِّلُهَا عَلَیْکُمْ فَمَن یَکْفُرْ بَعْدُ مِنکُمْ فَاِنِّى أُعَذِّبُهُ عَذَاباً لاَّ أُعَذِّبُهُ أَحَداً مِّنَ الْعَالَمِینَ).(2)
در اینجا نکته مهمى است که باید به آن توجه داشت و آن اینکه وقتى ایمان به مرحله شهود و عین الیقین برسد یعنى کسى حقیقت را با چشم مشاهده کند و جاى هیچ گونه تردید و وسوسه باقى نماند مسئولیت او بسیار سنگین تر خواهد شد، زیرا چنین کسى دیگر آن انسان سابق نیست که ایمانش بر پایه شهود نبود و گاهى وسوسه هایى در آن وجود داشت، او وارد مرحله جدیدى از ایمان و مسئولیت شده است و کمترین تقصیر و غفلت و کوتاهى او موجب مجازات شدیدى خواهد شد، به همین دلیل مسئولیت انبیا و اولیاى خدا، سخت سنگین بود، به طورى که همیشه از آن وحشت داشتند. در زندگى روزانه نیز به نمونه هایى از این مطلب برخورد مى کنیم، مثلاً هر کسى مى داند که در شهر و دیار او گرسنگانى وجود دارند که دربرابر آن ها مسئولیت دارد، اما هنگامى که با چشم خود ببیند انسان بى گناهى از شدت گرسنگى ناله مى کند، به یقین شکل مسئولیت او عوض مى شود.

مجازات در حضور جمع چرا؟(3)
در آیه دوم سوره نور مى خوانیم: (الزَّانِیَةُ وَالزَّانِى فَاجْلِدُوا کُلَّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا مِئَةَ