معارف بوک

او را از استغفار براى گناه غافلش مى سازد».(1)
و نیز از همان امام (علیه السلام) در کتاب کافى چنین نقل شده است: «اِنَّ اللّهَ اِذا أرادَ بِعَبدٍ خَیراً فَأذنَبَ ذَنبآ أتبَعَهُ بِنَقمَتِهِ وَ یُذَکِّرُهُ الاستِغفارَ، وَ اذا أرادَ بِعَبدٍ شَرّاً فَأذنَبَ ذَنبآ أتبَعَهُ بِنِعمَةٍ لِیُنسِیَهُ الاستِغفارَ وَ یَتَمادى بِها، وَ هُوَ قَولُهُ عَزَّ وَجَلَّ: (سَنَستَدرِجُهُم مِن حَیثُ لایَعلَمونَ)، بِالنِّعمِ عِندَ المَعاصِى؛ هنگامى که خداوند خیر بنده اى را بخواهد، وقتى آن بنده گناهى مى کند خداوند او را گوش مالى مى دهد تا به یاد توبه بیفتد، و هنگامى که شرّ بنده اى را (براثر اعمالش) بخواهد، وقتى آن بنده گناهى مى کند نعمتى به او مى بخشد تا اسغفار را فراموش نماید و به آن ادامه دهد، این همان است که خداوند عزوجل فرموده است: (سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَیْثُ لاَ یَعْلَمُونَ) یعنى از طریق نعمت ها هنگام معصیت ها آن ها را به تدریج از راهى که نمى دانند گرفتار مى سازیم».(2)

مجازات تهمت(3)
در آیات 4 و 5 سوره نور مى خوانیم: (وَالَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِینَ جَلْدَةً وَلا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَدا وَأُوْلَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ * اِلاَّ الَّذِینَ تَابُوا مِن بَعْدِ ذَلِکَ وَأَصْلَحُوا فَاِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ)؛ «و کسانى که زنان پاک دامن را (به زنا) متهمّ مى کنند، سپس چهار شاهد (بر مدّعاى خود) نمى آورند، آنها را هشتاد تازیانه بزنید و شهادتشان را هرگز نپذیرید؛ و آنها همان فاسقان اند! مگر کسانى که بعد از آن توبه کنند و جبران نمایند (که خداوند آنها را مى بخشد) زیرا خداوند آمرزنده و مهربان است».