لذا در پایان آیه مى فرماید: «همین بس که خداوند حافظ اعمال بندگان و حساب گر و جزادهنده آن هاست»؛ (وَکَفَى بِاللَّهِ حَسِیباً). هم حساب ایثار و فداکارى پیامبران را در این راه نگه مى دارد و پاداش مى دهد و هم سخنان ناموزون و یاوه سرایى دشمنان را محاسبه مى کند و کیفر مى دهد.
درحقیقت جمله (وَکَفَى بِاللَّهِ حَسِیباً) دلیلى است براى این موضوع که رهبران الهى نباید در ابلاغ رسالات خود وحشتى داشته باشند، چون حسابگر زحمات آن ها و پاداش دهنده خداست.
شرط پیروزى در تبلیغات
آیه فوق دلیل روشنى است بر اینکه شرط اساسى براى پیشرفت در مسائل تبلیغاتى، قاطعیت و اخلاص و عدم وحشت از هیچ کس جز خداست.
کسانى که دربرابر فرمان هاى الهى، خواسته هاى این و آن و تمایلات بى رویه گروه ها و جمعیت ها را در نظر مى گیرند و با توجیهاتى حق و عدالت را تحت الشعاع آن قرار مى دهند، هرگز نتیجه اساسى نخواهند گرفت. هیچ نعمتى برتر از نعمت هدایت نیست و هیچ خدمتى برتر از اعطاى این نعمت به انسانى نمى باشد، به همین دلیل پاداش این کار برترین پاداش هاست، لذا در حدیثى از امیرمؤمنان (علیه السلام) مى خوانیم که مى فرماید:
«هنگامى که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) مرا به سوى یمن فرستاد فرمود: با هیچ کس پیکار مکن مگر اینکه ابتدا او را به سوى حق دعوت کنى: «وَایْمُ اللّهِ لاَن یَهدِىَ اللّهُ عَلى یَدَیکَ رَجُلاً خَیرٌ لَکَ مِمّا طَلَعَت عَلَیهِ الشَّمسُ وَغَرَبَت؛ به خدا سوگند! اگر یک انسان به دست تو هدایت شود براى تو بهتر است از تمام آنچه خورشید بر آن طلوع و غروب مى کند».(1)