و انزال کتب، همه براى همین منظور است، لذا قرآن در یک جا مى گوید: (وَمَن یَشْکُرْ فَاِنَّمَا یَشْکُرُ لِنَفْسِهِ وَمَن کَفَرَ فَاِنَّ اللَّهَ غَنِىٌّ حَمِیدٌ)؛ «هرکس شکرگزارى کند تنها به سود خویش شکر مى کند و آن کس که کفران کند (زیانى به خدا نمى رساند)، چراکه خداوند بى نیاز و ستوده است».(1)
در جاى دیگر مى گوید: (فَمَنِ اهْتَدَى فَلِنَفْسِهِ وَمَن ضَلَّ فَاِنَّمَا یَضِلُّ عَلَیْهَا)؛ «هرکس (در پرتو آن) هدایت شود به نفع خود اوست، و هرکس گمراهى را برگزیند، تنها به زیان خود گمراه مى گردد».(2)
و در جاى دیگر مى خوانیم: (وَمَن تَزَکَّى فَاِنَّمَا یَتَزَکَّى لِنَفْسِهِ وَاِلَى اللَّهِ الْمَصِیرُ)؛ «هرکس پاکى و (تقوا) پیشه کند، نتیجه آن به خودش باز مى گردد، و بازگشت (همگان) به سوى خداست».(3)
خلاصه، این گونه تعبیرات بیانگر این واقعیت است که دعوت «داعیان الى الله» در تمام ابعادش خدمت گسترده اى است به انسان ها، نه خدمتى است به خدا که از همه چیز بى نیاز است، و نه به پیامبرانش که اجر آن ها فقط بر خداست. توجه به این واقعیت عامل مؤثرى براى حرکت به سوى اطاعت وپرهیز از گناه است.
مجادله در قرآن مجید(4)
در سوره مؤمن پنج بار سخن از «مجادله» به میان آمده است که تمام این موارد ناظر به «مجادله باطل» است (آیات 4، 5، 35، 56، و69) به همین مناسبت سزاوار است بحثى پیرامون جدال از دیدگاه قرآن مجید مطرح شود.
«جدال» و «مراء» دو عنوان است که هم در آیات قرآن و هم در روایات