وَالنَّصَبُ خُلِقا فِى الدُّنیا، وَ لاِهلِ الدُّنیا، وَ ما اُعطِىَ أَحَدٌ مِنها جَفنَةً إلّا اُعطِىَ مِنَ الحِرصِ مِثلَیها، وَ مَن أَصابَ مِنَ الدُّنیا أَکثَرَ، کانَ فِیها أَشَدَّ فَقرا لاِنَّهُ یَفتَقِرُ إَلَى النّاسِ فِى حِفظِ أَموالِهِ، وَ تَفتَقِرُ إلى کُلِّ آلَةٍ مِن آلا تِ الدُّنیا، فَلَیَس فِى غِنَى الدُّنیا الرّاحَةُ؛ راحتى و آسایش در دنیا و براى اهل دنیا وجود ندارد، راحتى و آسایش تنها در بهشت است و براى اهل بهشت! رنج و تعب در دنیا آفریده شده و براى اهل دنیا، و (به همین دلیل) هر کسى که پیمانه اى از آن به دست مى آورد دو برابر آن حرص نصیب او مى شود، و کسانى که از دنیا بیشتر دارند فقیرترند! زیرا براى حفظ اموال خویش محتاج دیگران اند، و به وسایل و ادوات زیادى براى حفظ آن نیازمندند، بنابراین در ثروت دنیا نیز راحتى وجود ندارد».
سپس در ادامه این حدیث فرمود:
«کَلّا ما تَعِبَ أَولِیاءُ اللّهِ فِى الدُّنیا لِلدُّنیا، بَل تَعِبُوا فِى الدُّنیا لِلاخِرَةِ؛ دوستان خدا هرگز در دنیا به خاطر دنیا رنج نمى کشند، بلکه رنج آن ها در دنیا براى آخرت است».(1)
دورنماى زندگى دنیا(2)
در آیه 24 سوره یونس مى خوانیم: (اِنَّمَا مَثَلُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا کَمَآءٍ أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاء فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الأَرْضِ مِمَّا یَأْکُلُ النَّاسُ وَالأَنْعَامُ حَتَّى اِذَآ أَخَذَتِ الأَرْضُ زُخْرُفَهَا وَازَّیَّنَتْ وَظَنَّ أَهْلُهَا أَنَّهُمْ قَادِرُونَ عَلَیْهَآ أَتَاهَا أَمْرُنَا لَیْلاً أَوْ نَهَارا فَجَعَلْنَاهَا حَصِیداً کَأَن لَّمْ تَغْنَ بِالأَمْسِ کَذَلِکَ نُفَصِّلُ الآیَاتِ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ؛ مَثَل زندگى دنیا، همانند آبى است که از آسمان نازل کرده ایم؛ که در پى آن، گیاهان (گوناگون) زمین ـ که مردم و چهارپایان (از آن) مى خورندـ (مى روید)؛ و درهم فرو مى رود تا زمانى که