معارف بوک

مى باشند که مردم قادر به مبارزه با آن ها نیستند؟ جز این است که آن ها افراد محدودى هستند، ولى با ایجاد تفرقه و نفاق، از طریق ارباب متفرقون، و درهم شکستن نیروى متشکل جامعه، امکان حکومت را بر توده هاى عظیم مردم به دست مى آورند؟
و آن روز که ملت ها به قدرت توحید و وحدت کلمه آشنا شوند و همگى زیر پرچم «الله الواحد القهار» جمع گردند و به نیروى عظیم خود پى برند، آن روز روز نابودى ستمگران و طاغوت هاست، این درس بسیار مهمى است براى امروز ما و براى فرداى ما و براى همه انسان ها در کل جامعه بشرى و در سراسر تاریخ.
توجه به این نکته ضرورت دارد که یوسف (علیه السلام) مى گوید: حکومت مخصوص خداست (انِ الْحُکْمُ اِلاَّ لِلّهِ) و سپس تأکید مى کند که پرستش و خضوع و تسلیم نیز فقط باید دربرابر فرمان او باشد (أَمَرَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ اِلاَّ اِیَّاهُ) و سپس تأکید مى کند که آیین مستقیم و پابرجا چیزى جز این نیست (ذَلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ) ولى سرانجام این را هم مى گوید که با همه این اوصاف، متأسفانه اکثر مردم از این حقیقت بى خبرند (وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لاَ یَعْلَمُونَ) بنابراین اگر مردم آموزش صحیح ببینند و آگاهى پیدا کنند و حقیقت توحید در آن ها زنده شود مشکلاتشان حل خواهد شد.

4. سوءاستفاده از یک شعار سازنده
شعار (اِنِ الْحُکْمُ اِلاَّ لِلّهِ) که یک شعار مثبت قرآنى است و جز حکومت «الله» و آنچه به «الله» منتهى مى شود هر حکومت دیگرى را نفى مى کند متأسفانه در طول تاریخ مورد سوءاستفاده هاى عجیبى واقع شده است، ازجمله همان گونه که مى دانیم، خوارج نهران که مردمى قشرى، جامد، احمق و بسیار کج سلیقه بودند براى نفى حکمیت، در جنگ صفین به این شعار چسبیدند و گفتند: تعیین حکم براى پایان جنگ یا تعیین خلیفه گناه است، چراکه خداوند مى گوید: (اِنِ الْحُکْمُ