آن ها مهلت ده و براى نابودى شان عجله مکن، بگذار به قدر کافى اتمام حجت شود، بگذار کسانى که مختصرى آمادگى دارند سرانجام به اسلام بپیوندند، اصولاً عجله کار کسى است که از فوت فرصت ها و از دست رفتن امکانات مى ترسد، و این درباره خداوند قاهر و قادر مفهوم ندارد.
قابل توجه اینکه نخست مى فرماید: (فَمَهِّلِ الْکَافِرِینَ)؛ «کافران را مهلت ده» و بار دیگر تأکید کرده، مى گوید: (أَمْهِلْهُمْ)؛ «آن ها را مهلت ده» که یکى، از باب «تفعیل» است و دیگرى از باب «افعال» و تکرار آن براى تأکید است، بى آنکه لفظ عیناً تکرار شده باشد، تا براى گوش ها سنگین نیاید.
«رُوَیْدا» از ماده «رود» (بر وزن عود) به معنى رفت و آمد و تلاش براى انجام چیزى توأم با ملایمت است و در این جا معنى مصدرى دارد و توأم با «تصغیر» است، یعنى مهلت مختصرى به آن ها ده.
و به این صورت، خداوند در این جمله کوتاه سه بار به پیامبرش دستور مدارا و مهلت به آن ها مى دهد، و این سرمشقى است براى همه مسلمانان که در کارهاى خود به ویژه هنگامى که درمقابل دشمنانى نیرومند و خطرناک قرار مى گیرند با حوصله و صبر و شکیبایى و دقت رفتار کنند و از هرگونه شتاب زدگى و کارهاى بى نقشه یا بى موقع بپرهیزند.
به علاوه در راه تبلیغ آیین حق همواره باید از عجله پرهیز کرد، تا تمام کسانى که احتمال هدایت شان مى رود، ایمان بیاورند و نسبت به همه اتمام حجت شود.
امید اثر، شرط صرف نیروهاى تبلیغى(1)
در آیه 29 سوره نجم مى خوانیم: (فَأَعْرِضْ عَن مَّن تَوَلَّى عَن ذِکْرِنَا وَلَمْ یُرِدْ اِلاَّ الْحَیَاةَ