معارف بوک

کمترین بهره اى نگرفتند، بلکه بر غرور خود افزودند، «ناگاه آن ها را به مجازات خود گرفتیم، در حالى که آن ها هیچ خبر نداشتند و غافلگیر شدند (و به همین علت مجازات براى آن ها، سخت دردناک بود)»؛ (فَأَخَذْنَاهُم بَغْتَةً وَهُمْ لاَیَشْعُرُونَ).

مجازات هاى تربیتى(1)
در آیات 21 و22 سوره سجده مى خوانیم: (وَلَنُذِیقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذَابِ الاَْدْنَى دُونَ الْعَذَابِ الاَْکْبَرِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ * وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن ذُکِّرَ بِآیَاتِ رَبِّهِ ثُمَّ أَعْرَضَ عَنْهَا اِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِینَ مُنتَقِمُونَ)؛ «و به آنان از عذاب نزدیک (دنیا) پیش از عذاب بزرگ (آخرت) مى چشانیم، شاید بازگردند! چه کسى ستمکارتر است از آن کس که آیات پروردگارش به او یادآورى شده و سپس او از آن روى گردانده است؟! به یقین ما از مجرمان انتقام خواهیم گرفت».

تفسیر
به دنبال بحثى که پیرامون گنهکاران و مجازات دردناک آن ها در آیات قبل گذشت، خداوند در آیات مورد بحث به یکى از الطاف خفى خود درمورد آنان اشاره مى کند که همان مجازات هاى خفیف دنیوى و بیدارکننده است، تا معلوم شود خدا هرگز نمى خواهد بنده اى گرفتار عذاب جاویدان شود، به همین دلیل از تمام وسایل بیدارکننده براى نجات آن ها استفاده مى کند. پیامبران را مى فرستد، کتب آسمانى نازل مى کند، نعمت مى دهد، به مصیبت گرفتار مى سازد، و اگر هیچ یک از این ها سودى نداشت، چنین کسانى جز آتش دوزخ سرنوشتى نخواهند داشت.