صفحه ١٥١

در ضمن نمى گوید: من تو را پاک کنم، بلکه مى گوید: «پاکى را پذیرا شوى» و این نشان مى دهد که پاک شدن باید به صورت خودجوش باشد نه تحمیل از برون.
چهار: ذکر «هدایت» بعد از «پاک شدن» دلیل بر این است که باید در آغاز شستشویى کرد سپس به کوى دوست گام نهاد.
پنج: تعبیر به «ربّک» (پروردگارت) درحقیقت تأکید بر این نکته است که تو را به سوى کسى مى برم که مالک و مربى و پرورش دهنده توست، چرا از مسیر سعادتت مى گریزى؟
شش: «خشیت» و خداترسى نتیجه هدایت به سوى خداست. آرى، ثمره درخت هدایت و توحید همان احساس مسئولیت دربرابر خداوند بزرگ است، چراکه هرگز خشیت بدون معرفت حاصل نمى شود، و لذا در آیه 28 سوره فاطر مى خوانیم: (اِنَّمَا یَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ)؛ «از میان بندگان او، دانشمندان خدا ترسند».
هفت: موسى (علیه السلام) نخست به سراغ هدایت عاطفى او مى رود، بعد هدایت عقلى و منطقى از طریق نشان دادن آیت کبرى و معجزه بزرگ، و این مؤثرترین راه تبلیغ است که نخست از طریق خیرخواهى و محبت در عواطف طرف نفوذ کنند سپس به طرح استدلال و بیان حجت بپردازند.

از تبلیغات عجولانه بپرهیزید(1)
در آیه هفدهم سوره طارق مى خوانیم: (فَمَهِّلِ الْکَافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْداً)؛ «حال که چنین است کافران را (فقط) اندکى مهلت ده (تا سزاى اعمالشان را ببینند)».
در این آیات به طور ویژه به پیامبر (صلی الله علیه و آله) دستور مى دهد: با آن ها مدارا کن و به