معارف بوک

نشسته بود، پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «خدایا من او را دوست مى دارم تو هم او را دوست بدار».(1)
در روایات دیگر آمده که گاهى حسین (علیه السلام) مى آمد و هنگام سجده بر دوش پیامبر (صلی الله علیه و آله) مى رفت و حضرت مانع او نمى شد.(2)
و این ها همه بیانگر عظمت مقام این دو امام بزرگ است. در آیه بعد به عنوان نتیجه گیرى مى فرماید: «اکنون که چنین است تقواى الهى پیشه کنید آن قدر که در توان دارید، و فرمان هاى او را بشنوید و اطاعت کنید، و در راه او انفاق نمایید که براى شما بهتر است»؛ (فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ وَاسْمَعُوا وَأَطِیعُوا وَأَنفِقُوا خَیْرا لِأَنفُسِکُمْ).

اموال و فرزندان، شما را از یاد خدا غافل نکند(3)
از آنجا که یکى از عوامل مهم نفاق، حبّ دنیا و علاقه افراطى به اموال و فرزندان است، در آخرین آیات سوره «منافقین» مؤمنان را از چنین علاقه افراطى بازمى دارد؛ مى گوید:
«اى کسانى که ایمان آورده اید! اموال و فرزندانتان شما را از یاد خدا غافل نکند»؛ (یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تُلْهِکُمْ أَمْوَالُکُمْ وَلا أَوْلادُکُمْ عَن ذِکْرِ اللَّهِ).
«و کسانى که چنین کنند زیان کاران اند»؛ (وَمَن یَفْعَلْ ذَلِکَ فَأُوْلَئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ).
درست است که اموال و اولاد از مواهب الهى هستند، ولى تا زمانى که از آن ها در راه خدا و براى نیل به سعادت کمک گرفته شود، اما اگر علاقه افراطى به آن ها سدى میان انسان و خدا ایجاد کند بزرگ ترین بلا محسوب مى شوند، و چنان که در داستان منافقین در آیات گذشته دیدیم، یکى از عوامل انحراف آن ها همین حب دنیا بود.