معارف بوک

تأثیر آیات قرآن بر دل هاى آماده(1)
در آیات 124 و125 سوره توبه مى خوانیم: (وَاِذَا مَا أُنزِلَتْ سُورَةٌ فَمِنْهُم مَّن یَقُولُ أَیُّکُمْ زَادَتْهُ هَذِهِ اِیمَانًا فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُواْ فَزَادَتْهُمْ اِیمَانًا وَهُمْ یَسْتَبْشِرُونَ * وَأَمَّا الَّذِینَ فِى قُلُوبِهِم مَّرَضٌ فَزَادَتْهُمْ رِجْساً اِلَى رِجْسِهِمْ وَمَاتُواْ وَهُمْ کَافِرُونَ)؛ «و هنگامى که سوره اى نازل مى شود، بعضى از آنان (به افراد دیگر) مى گویند: «این سوره، ایمان کدام یک از شما را افزون ساخت؟!» (به آنها بگو:) اما کسانى که ایمان آورده اند، بر ایمانشان افزوده است و آنها (به فضل و رحمت الهى) خوشحال اند. و امّا کسانى که در دل هایشان بیمارى است، پلیدى بر پلیدى شان افزوده و از دنیا رفتند در حالى که کافر بودند».
در این دو آیه به یکى از نشانه هاى بارز منافقان و مؤمنان که در آیات قبل درباره آن ها بحث شده است اشاره گردیده است.
نخست مى گوید: «هنگامى که سوره اى نازل مى شود، بعضى از منافقان به یکدیگر مى گویند: ایمان کدام یک از شما به خاطر نزول این سوره افزون شد؟».
آن ها با این سخن مى خواستند عدم تأثیر سوره هاى قرآن و بى اعتنایى خود را به آن ها بیان کنند و بگویند: این آیات، محتواى مهم و چشمگیرى ندارد و مسائلى است عادى و پیش پا افتاده!