معارف بوک

احترام پدر و مادر(1)
در آیات 12 تا 15 سوره لقمان مى خوانیم: (وَلَقَدْ آتَیْنَا لُقْمَانَ الْحِکْمَةَ أَنِ اشْکُرْ لِلَّهِ وَمَن یَشْکُرْ فَاِنَّمَا یَشْکُرُ لِنَفْسِهِ وَمَن کَفَرَ فَاِنَّ اللَّهَ غَنِىٌّ حَمِیدٌ * وَاِذْ قَالَ لُقْمَانُ لاِبْنِهِ وَهُوَ یَعِظُهُ یَا بُنَیَّ لا تُشْرِکْ بِاللَّهِ اِنَّ الشِّرْکَ لَظُلْمٌ عَظِیمٌ * وَوَصَّیْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَیْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنًا عَلَى وَهْنٍ وَفِصَالُهُ فِى عَامَیْنِ أَنِ اشْکُرْ لِى وَلِوَالِدَیْکَ اِلَیَّ الْمَصِیرُ * وَاِن جَاهَدَاکَ عَلَى أَن تُشْرِکَ بِی مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُمَا وَصَاحِبْهُمَا فِى الدُّنْیَا مَعْرُوفًا وَاتَّبِعْ سَبِیلَ مَنْ أَنَابَ اِلَیَّ ثُمَّ اِلَیَّ مَرْجِعُکُمْ فَأُنَبِّئُکُم بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ)؛ «ما به لقمان حکمت دادیم (و به او گفتیم:) شکر خدا را به جاى آور! هر کس شکرگزارى کند، تنها به سود خویش شکر مى کند؛ وآن کس که کفران کند (زیانى به خدا نمى رساند)؛ چراکه خداوند بى نیاز و ستوده است. (به خاطر بیاور) هنگامى را که لقمان به فرزندش ـ در حالى که او را موعظه مى کرد ـ گفت: «پسرم! چیزى را همتاى خدا قرار مده که شرک، ظلم بزرگى است.» و ما به انسان درباره پدر و مادرش سفارش کردیم؛ مادرش او را با ناتوانى روزافزون حمل کرد، و دوران شیرخوارگى او در دو سال پایان مى یابد؛ (آرى، به او توصیه کردم) که براى من و براى پدر و مادرت شکر به جا آور که بازگشت (همه شما) به سوى من است! و هرگاه آن دو، تلاش کنند که تو چیزى را همتاى من قرار دهى، که از آن آگاهى ندارى (بلکه مى دانى باطل است)، از ایشان اطاعت مکن، ولى با آن دو، در دنیا به طرز شایسته اى رفتار کن؛ و از راه کسانى پیروى کن که (توبه کنان) به سوى من آمده اند؛ سپس بازگشت همه شما به سوى من است و من شما را از آنچه انجام مى دادید با خبر مى سازم».

تفسیر