موضوعاتى را که آغاز و انجامش سال ها طول مى کشد، در یک صحنه زودگذر و قابل مطالعه دربرابر چشمان مردم مجسم مى سازد.
بررسى تاریخ پرماجراى عمر یک انسان یا یک نسل که گاهى یک صد سال طول مى کشد براى افراد عادى کار آسانى نیست، اما هنگامى که صحنه اى همانند زندگى بسیارى از گیاهان را که در چند ماه خلاصه مى شود (از تولد و رشد و نمو و زیبایى، تا پژمردگى و نابودى) درمقابل او قرار دهند بسیار راحت مى تواند چگونگى زندگى خود را در این آیینه شفاف ببیند.
درست این صحنه را درمقابل چشم خود مجسم کنید: باغى است پر از درخت و سبزه و گیاه که همگى به ثمر نشسته و غوغاى حیات در سرتاسر آن نمایان است، اما در یک شب تاریک یا یک روز روشن ناگهان ابرهاى سیاه، آسمان را مى پوشاند، رعد و برق و سپس طوفان و رگبارهاى شدید و تگرگ هاى دانه درشت آن را از هر سو درهم مى کوبد.
فرداکه به دیدن آن باغ مى رویم درختانِ درهم شکسته، گیاهان ازهم پاشیده و پژمرده، و همه چیز را درهم به روى خاک ریخته درمقابل خود مشاهده مى کنیم، آن چنان که باور نمى کنیم این همان باغ سرسبز خرمى است که دیروز به روى ما مى خندید.
آرى، چنین است ماجراى زندگى انسان ها به ویژه در عصر و زمان ما که گاه یک زلزله یا یک جنگ چند ساعته چنان یک شهر آباد و خرم را درهم مى کوبد که چیزى جز یک ویرانه با یک مشت اجساد قطعه قطعه شده باقى نمى گذارد، و چه غافل اند مردمى که به چنین زندگى ناپایدارى دل خوش کرده اند!
مزرعه دنیا، و آخرت(1)
در آیه بیستم سوره شورى مى خوانیم: (مَن کَانَ یُرِیدُ حَرْثَ الاْخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِى