معارف بوک

السِّرِّ!؛ آن مقدار بخوانید که در آن، خشوع قلب و صفاى باطن و نشاط روحانى و معنوى باشد».(1)
چرا چنین نباشد در حالى که هدف اصلى تلاوت، تعلیم و تربیت است (در این زمینه روایات بسیار است).

تنها دست پاکان به دامن قرآن مى رسد(2)
در آیات 11 تا 16 سوره عبس مى خوانیم: (کَلاَّ اِنَّهَا تَذْکِرَةٌ * فَمَن شَاء ذَکَرَهُ * فِى صُحُفٍ مُّکَرَّمَةٍ * مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ * بِأَیْدِى سَفَرَةٍ * کِرَامٍ بَرَرَةٍ)؛ «هرگز چنین نیست (که آنها مى پندارند)؛ این (قرآن براى همه) تذکّر و یادآورى است و هرکس بخواهد، از آن پند مى گیرد! در الواح پرارزشى والاقدر و پاکیزه، به دست سفیرانى والامقام (و فرمانبردار) و نیکوکار».
خداوند در این آیات به مسأله اهمیت قرآن مجید و مبدأ پاک آن و تأثیرش در نفوس پرداخته، مى فرماید:
«هرگز این کار را تکرار مکن و آن را براى همیشه فراموش نما»؛ (کَلاَّ).
«چرا که این آیات وسیله اى است براى تذکر و یادآورى خلق خدا»؛ (اِنَّهَا تَذْکِرَةٌ).
نیازى به این نیست که از مستضعفان پاک دل غافل شوى و به افراد متنفذ و مغرور روى آورى.
این احتمال نیز وجود دارد که جمله (اِنَّهَا تَذْکِرَةٌ) پاسخى باشد به تمام تهمت هاى مشرکان و دشمنان اسلام درمورد قرآن که گاهى شعرش مى خواندند، گاهى سحر، و گاهى نوعى کهانت. قرآن مى گوید: هیچ یک از این نسبت ها