معارف بوک

بگیرند. و این امکان ندارد جز اینکه کامل بودن او توسط یک مبدأ مطمئن و غیرقابل تردید امضا شده باشد.
و آیا چنین کسى جز «پیامبر معصوم» که از طرف خداى جهان به عنوان مربى و راهنما تعیین شده و علاوه بر علم سرشار، از هرگونه گناه و انحراف و خطا مصونیت دارد کس دیگرى مى تواند باشد؟ نه!
طبق این گفته مطلب دیگرى نیز روشن مى شود و آن این که پیامبر نیز باید از جنس خود ما باشد، زیرا در غیر این صورت اصل «محاکات» اثرى نخواهد داشت، یعنى جنبه تربیت خنثى مى شود و فقط جنبه تذکر و تعلیم آن باقى خواهند ماند.(1)
این است که ابراهیم (علیه السلام) پیامبر بزرگ خدا از پروردگار قادر و حکیم درخواست مى کند که پیامبرى از جانب خویش در میان نوادگانش مبعوث دارد، تا هم آنان را تعلیم دهد و آیات الهى را که راه صحیح سعادت را نشان مى دهد بر آنان بخواند و قرآن را به آن ها یاد دهد، هم حکمت و تدبیر صحیح را بیاموزد و هم آن ها را به طور کامل در سایه خویش پرورش دهد.

مربى و قابلیّت(2)
در آیه 58 سوره اعراف مى خوانیم: (وَالْبَلَدُ الطَّیِّبُ یَخْرُجُ نَبَاتُهُ بِاِذْنِ رَبِّهِ وَالَّذِى خَبُثَ لاَ یَخْرُجُ اِلاَّ نَکِداً کَذَلِکَ نُصَرِّفُ الآیَاتِ لِقَوْمٍ یَشْکُرُونَ)؛ «و سرزمین پاکیزه (ومستعد)، گیاهش به فرمان پروردگار مى روید؛ امّا سرزمین هاى ناپاک (و شوره زار)، جز گیاه ناچیز و بى ارزش، از آن نمى روید؛ این گونه آیات (خود) را براى گروهى که شکرگزارند، شرح مى دهیم».