معارف بوک

زندگى، به ازدواج سالم احتیاج دارد. اسلام نیز که هماهنگ با آفرینش گام برمى دارد در این زمینه تعبیرات جالب ومؤثرى دارد، ازجمله در حدیث معروف پیامبر (صلی الله علیه و آله) مى خوانیم: «تَناکَحوا، وَ تَناسَلوا تَکَثَّروا فَاِنّی اُباهی بِکُمُ الاُمَمَ یَومَ القِیامَةِ وَلَو بِالسِقطِ؛ ازدواج کنید تا نسل شما فزونى گیرد که من با فزونى جمعیت شما حتى با فرزندان سقط شده، در قیامت به دیگر امت ها مباهات مى کنم!».(1)
و در حدیث دیگرى از آن حضرت مى خوانیم: «مَن تَزَوَّجَ فَقَد أحرَزَ نِصفَ دینِهِ فَلیَتَّقِ اللّهَ فِى النِّصفِ الباقی؛ کسى که همسر اختیار کند نیمى از دین خود را محفوظ داشته و باید مراقب نیم دیگر باشد».(2)
چراکه غریزه جنسى نیرومندترین و سرکش ترین غریزه انسان است که به تنهایى با دیگر غرایز برابرى مى کند و انحراف آن نیمى از دین و ایمان انسان را به خطر خواهد انداخت. باز در حدیث دیگرى از پیامبر (صلی الله علیه و آله) مى خوانیم: «شِرارُکُم عُزّابُکُم؛ بدترین شما مجّردان اند».(3)
به همین دلیل در آیات مورد بحث و همچنین روایات متعددى مسلمانان به همکارى در امر ازدواج مجردان و هرگونه کمک ممکن به این امر تشویق شده اند، به ویژه اسلام درمورد فرزندان مسئولیت سنگینى بر دوش پدران افکنده و پدرانى را که در این مسأله حیاتى بى تفاوت هستند شریک جرم انحراف فرزندانشان شمرده است، چنان که در حدیثى از پیامبر (صلی الله علیه و آله) مى خوانیم:
«مَن أدرَکَ لَهُ وَلَدٌ وَ عِندَهُ ما یُزَوِّجُهُ فَلَم یُزَوِّجهُ، فَأحدَثَ فَالإثمَ بَینَهُما!؛ کسى که فرزندش به حد رشد رسد و امکانات تزویج او را داشته باشد و اقدام نکند و درنتیجه فرزند مرتکب گناهى شود، این گناه براى هر دو نوشته مى شود».(4)