صفحه ٣٤٦

شد آن ها به خدمت پیامبر (صلی الله علیه و آله) آمدند و از این ماجرا شکایت کردند. آیه فوق نازل شد و از این کار نهى کرد.(1)
این آیه نشان مى دهد که در عصر جاهلیت تا چه حد مردم گرفتار انحطاط و سقوط اخلاقى بودند که حتى بعد از ظهور اسلام نیز برخى به کار خود ادامه مى دادند، تا اینکه آیه فوق نازل شد و به این وضع ننگین خاتمه داد، اما متأسفانه در عصر ما که بعضى آن را عصر جاهلیت قرن بیستم نام نهاده اند، در بعضى از کشورها که دم از تمدن و حقوق بشر مى زنند این عمل به شدت ادامه دارد و حتى در مملکت ما، در عصر طاغوت نیز به صورت وحشتناکى وجود داشت که دختران معصوم و زنان ناآگاه را فریب مى دادند و به مراکز فساد مى کشاندند و با طرح هاى شیطانى مخصوص، آن ها را مجبور به خودفروشى مى کردند و راه فرار را از هر طریق به روى آن ها مى بستند، تا از این طریق درآمدهاى سرشارى فراهم سازند؛ شرح این ماجرا، بسیار دردناک و از عهده این سخن خارج است. گرچه در ظاهر، بردگى به شکل سابق وجود ندارد، ولى در دنیاى به اصطلاح متمدن جنایاتى مى شود که از دوران بردگى به مراتب وحشتناک تر است. خداوند مردم جهان را از شر این انسان هاى متمدن نما حفظ کند و خدا را شکر که در محیط ما بعد از انقلاب اسلامى به این اعمال ننگین خاتمه داده شد.
ذکر این نکته نیز لازم است که جمله (اِنْ أَرَدْنَ تَحَصُّناً) (اگر آن ها مى خواهند پاک بمانند...) مفهومش این نیست که اگر خود آن زن ها مایل به این کار باشند اجبار آن ها مانعى ندارد، بلکه این تعبیر از قبیل «منتفى به انتفاء موضوع» است، زیرا عنوان «اکراه» در صورت عدم تمایل صادق است، وگرنه خودفروشى و تشویق به آن، به هر حال گناه بزرگى است. این تعبیر براى این است که اگر صاحبان این کنیزان مختصر غیرتى داشته باشند به غیرت آن ها بربخورد، و مفهوم