البته این یک قاعده کلى نیست، زیرا انکار نمى توان کرد که مواردى نیز پیش مى آید که چاره اى جز خشونت و مجازات نمى باشد، ولى این در اقلیت است.
نکته دیگر اینکه همه روزها روزهاى خداست، ولى «ایام الله» به ایام مخصوصى اطلاق شده، چراکه نشانه اهمیت و عظمت آن است.
این تعبیر در دو جا از قرآن مجید آمده، یکى در آیه مورد بحث و دیگرى در آیه پنجم سوره ابراهیم که در آنجا معنى گسترده ترى دارد.
در احادیث اسلامى «ایّام الله» به روزهاى مختلفى تفسیر شده، ازجمله در تفسیر على بن ابراهیم آمده که ایام الله سه روز است: روز قیام مهدى (علیه السلام)، روز مرگ، و روز رستاخیز.(1)
در حدیث دیگرى از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) مى خوانیم: «ایّامُاللهِ نَعمائُهُ وَ بَلائُهُ بِبَلائِهِ سُبحانَهُ؛ ایام الله روزهاى نعمت هاى او، و آزمایش هاى او به وسیله بلاهاست».(2)
به هر حال این تعبیر نشانه اهمیت روز قیامت است، روز حاکمیت آشکار خداوند بر همه کس و همه چیز، و روز عدل و داد بزرگ.
ولى براى اینکه این گونه افراد از این بزرگوارى و عفو و گذشت سوء استفاده نکنند در پایان آیه مى افزاید: «این به خاطر آن است که خداوند در آن روز هر قومى را به اعمالى که انجام مى دادند جزا دهد»؛ (لِیَجْزِیَ قَوْما بِما کَانُوا یَکْسِبُونَ).
جمعى از مفسران این جمله را تهدیدى براى کفار و مجرمان دانسته اند، در حالى که بعضى دیگر آن را بشارتى نیز براى مؤمنان دربرابر این عفو و گذشت شمرده اند. ولى مانعى ندارد که هم تهدید آن گروه باشد و هم بشارت به این گروه.
تعلیم و تربیت در تفسیر نمونه ج1
بخش اول: تعلیم/ چگونگى تعلیم وتبلیغ دین