ظُلَمِ اللّيلِ وَنُورِ النَّهارِ حَتّى يَنْقَطِعَ حَديثُهُ مَعَ المَخْلوقينَ وَمُجالِسَتُهُ مَعَهُمْ؛(25) «هرکس به خواست و رضاي من عمل کند سه خصلت به او عطا مي کنم: به او سپاسگزاري و شکري مي آموزم که آميخته با جهل نباشد و ذکري که با فراموشي همراه نگردد، و محبتي به او مي دهم که با آن هيچ محبتي را بر محبت من ترجيح ندهد. پس آن گاه که او مرا دوست داشت، من نيز او را دوست مي دارم و چشم دلش را براي نظاره به جلالم مي گشايم. بندگان خاص و برگزيده ام را از او پنهان نمي کنم. در تاريکي شب و روشني روز با او مناجات مي کنم، تا از سخن گفتن با مردم و هم نشيني با آنان جدا شود».
شکر نعمت کاري پسنديده و وظيفه اي فطري و انساني است و هرکس بايد سپاسگزار کساني باشد که به او خدمت مي کنند. حال با توجه به اينکه خداوند متعال نعمت هاي بي شماري به ما ارزاني داشته، بايسته است که ما در مقام شکرگزاري او برآييم؛ گرچه ما از شمارش نعمت هاي الاهي و در نتيجه سپاسگزاري از همه نعمت هايي که به ما ارزاني شده عاجز و ناتوانيم:وَإِن تَعُدُّواْ نِعْمَه اللّهِ لاَ تُحْصُوهَا إِنَّ اللّهَ لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ؛(26) «و اگر نعمتهاي خدا را شماره کنيد، آن را نمي توانيد بشماريد. قطعاً خدا آمرزنده مهربان است».
ما از نعمت هايي که خداوند به ما عنايت کرده غافليم و حتي از شکر زباني نعمت هاي الاهي خودداري مي کنيم و گاهي چندين ساعت مي گذرد و به نعمت هايي که خداوند به ما عنايت کرده نمي انديشيم و توجه نداريم که در نعمت هاي خداوند غرق گشته ايم و وظيفه انساني ما شکرگزاري از آنهاست. درصورتي که هر قدر ما درصدد شکرگزاري و سپاسگزاري نعمت هاي خداوند برآييم، خداوند نعمت هاي