معارف بوک

گفتار سي و ششم: (اهميت و جـايگاه محبت(2)) 
 جايگاه خداجويان و دوستان خالص خدا
گفتيم آن مرتبه محبت به خداوند که لازمه ايمان است و قابل انفکاک از ايمان به خدا نيست واجب است و نيز مرتبه اي از محبت به خداوند که انسان را به انجام واجبات و ترک محرمات وامي دارد لااقل به عنوان مقدمه واجب لازم و واجب مي باشد. اما ساير مراتب محبت به خداوند مستحب و داراي فضيلت اند و البته عقل سليم حکم مي کند که انسان در صدد تحصيل آن مراتب نيز برآيد. در مناجات المريدين که به بررسي آن پرداختيم، عالي ترين مراتب قرب الاهي و محبت به معبود ترسيم گشته است که در صورت درک عظمت آن مراتب عالي، انسان درمي يابد که آن مراتب عالي از محبت الاهي قابل مقايسه با مقامات دنيوي و همه موفقيت هاي دنيوي که کسب کرده نيست. در اين ارتباط در حديث قدسي(437) آمده است که خداوند خطاب به حضرت داوود فرمود:
يا دَاوُدُ... تَوَاضَعْ لِمَنْ تُعَلّمُهُ وَلا تُطَاوِلْ عَلَي الْمُرِيِدينَ فَلَوْ عَلِمَ أَهْلُ مَحَبَّتيِ