بالا مي رود؛ اين قرآن صاعد است».(416) آن نکته لطيف در سخن امام راحل بيانگر آن است که دعاها و مناجات ها مشتمل بر معارف بلند و جامعي هستند و بايسته است ما که به اهل بيت عصمت و طهارت(عليهم السلام) انتساب داريم، بيش ازپيش از آنها استفاده کنيم. چنان نباشد که سالياني بگذرد و چشممان به بسياري از دعاهاي وارده از حضرات معصومين(عليهم السلام) نيفتد و خود را از فيض آن چشمه جوشان معرفت محروم سازيم. درباره مرحوم شيخ عباس قمي(رضوان الله عليه) مؤلف مفاتيح الجنان نقل شده که آن کتاب، برنامه عمليِ آن مرحوم بوده است و ايشان مقيد به خواندن همه دعاهاي آن کتاب و استفاده مکرر از آنها بوده اند. وقتي ما به آن دعاها نگاه مي کنيم، درمي يابيم که داراي مضاميني بلند، عالي و اعجاب انگيز هستند و جا دارد که درباره آن مضامين بلند و متعالي کار شود و بررسي شايسته و جامع درباره آنها انجام گيرد تا از اين منبع جوشان معرفت که کماکان دست نخورده و بکر مانده است، دستاوردهاي غني و ارزشمندي در اختيار جويندگان معارف ناب توحيدي قرار گيرد.
معرفي نعمت هاي بهشتي در قرآن
خداوند درباره بهشت و نعمت هاي ماندگار آن مي فرمايد: مَّثَلُ الْجَنَّه الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ أُکلُهَا دَآئِمٌ وِظِلُّهَا تِلْک عُقْبَى الَّذِينَ اتَّقَواْ وَّعُقْبَى الْکافِرِينَ النَّارُ؛(417) «وصف آن بهشتي که به پرهيزکاران وعده داده شده [اين است که] از زير آن جوي ها روان است، ميوه ها و سايه اش هميشگي است. اين است سرانجام کساني که پرهيزکاري کردند، و سرانجام کافران آتش است».
در آيه ديگر مي فرمايد:
ادْخُلُوا الْجَنَّه أَنتُمْ وَأَزْوَاجُکمْ تُحْبَرُونَ * يُطَافُ عَلَيْهِم بِصِحَافٍ مِّن ذَهَبٍ