بِاَوَّلِ مَنْ عَصاک فَتُبْتَ عَلَيْهِ، وَتَعَرَّضَ لِمَعْرُوفِک فَجُدْتَ عَلَيْهِ؛ «خدايا، اگر گناه از بنده ات زشت است، اما بخشايش تو نيکوست. خدايا، من نخستين کسي نيستم که تو را نافرماني کرده و تو توبه اش را پذيرفتي، و نخستين کسي نيستم که به دامن احسان تو چنگ آويخته و تو به او بخشش کردي».
دادرسي و بخشش سنت بنده نوازي خداوند
انسان ها، کمابيش به گناه آلوده مي گردند، اما برخي متوجه خطاي خود مي شوند و با توبه به سوي خداوند بازگشت مي کنند و مشمول عفو او مي گردند، اما برخي با غفلت و عصيانْ روزگار سپري مي کنند و خود را از مغفرت و عفو خداوند محروم مي سازند. اولين کسي که به درگاه خداوند توبه کرد و خداوند توبه اش را پذيرفت حضرت آدم(عليه السلام) بود. درباره درخواست هاي حضرت آدم از خداوند در هنگامه توبه و آنچه خداوند به وي عطا کرد، امام باقر يا امام صادق(عليه السلام) فرمودند:
همانا آدم عرض کرد: پروردگارا، شيطان را بر من مسلّط کردي و چون خون (که در رگ هاي من جريان دارد) او را بر من چيره کردي، پس براي من نيز چيزي مقدّر فرما، خداوند فرمود: اي آدم، براي تو مقدّر کردم که هر يک از فرزندانت آهنگ گناهي کند بر او نوشته نشود و اگر انجام داد يک گناه بر او نوشته شود، و هرکس آهنگ کار نيکي کرد، اگر آن را انجام نداد يک حسنه براي او نوشته شود و اگر انجام داد، ده حسنه برايش نوشته شود. عرض کرد: پروردگارا، برايم بيفزا، فرمود: برايت مقدّر کردم که هر يک از فرزندانت گناهي کند سپس براي آن آمرزش خواهد او را بيامرزم. عرض کرد: پروردگارا، برايم بيفزا، فرمود: براي آنها