گفتار سي و دوم: (پيشگامان مسير قرب الاهي (2))
رعايت افق فهم مردم در بيانات قرآني و حديثي
از فرازهاي مناجات المريدين که از نظر گذرانديم، به دست آمد که وراي مطلوب ها، لذت ها و خواسته هاي دنيوي که براي ما قابل درک هستند و با توجه به اهميت آنها براي ما، سعي بليغي براي رسيدن به آنها داريم، نعمت هاي معنوي و اخروي نيز وجود دارند که بسيار برتر و والاتر از نعمت هاي دنيوي هستند و نمي توان نعمت هاي دنيوي را با آنها مقايسه کرد. ولي چون انسان هاي معمولي در بند طبيعت و جهان ماده هستند و درک و انس آنها متوجه امور طبيعي و خوشي ها و لذت هاي دنيوي است و درکي از نعمت هاي نامحدود اخروي ندارند، خداوند از باب لطف و عنايت به بندگان خود، آنان را به آن نعمت ها بشارت داده و به گونه اي آن نعمت هاي ابدي را ترسيم و توصيف کرده که تا حدي در افق فهم و درک آن بندگان قرار گيرد. البته پرواضح است که انسان هاي استثنايي و برگزيده خداوند که انبياء و ائمه معصومين(عليهم السلام) و اولياي خاص خدا هستند، به درستي نعمت ها و مواهب نامحدود اخروي و معنوي را مي شناسند و در نتيجه دل بستگي و انسي به امور مادي و دنيوي ندارند و با عبادت خداوند و امور معنوي و اخروي مأنوس هستند.