بهاي نيل به رضوان و بهشت
اين بهشت و رضوان الاهي به بهاي گام سپردن در مسير تعالي و دست شستن از پيروي هواي نفس و تبعيت از دستورات الاهي و عبوديت خدا نصيب بهشتيان مي گردد و چنان نيست که کسي بدون حساب و گزاف بدان دست يابد. حال اگر کسي احتمال دهد و يا اميد داشته باشد که بدون حساب و کتاب و بدون عمل به دستورات الاهي و مبارزه با شيطان بيرون و درون به بهشت الاهي دست مي يابد، احتمال و اميد او فاقد ارزش است و همانند کشاورزي است که زمينش را شخم نزده و دانه اي در آن نيفشانده و به آبياري آن نپرداخته و بااين حال اميد آن دارد که از آن، محصول برداشت کند! و بي ترديد آن اميد خيالي بيهوده و جاهلانه است.
گاهي انسان چون به کرم و لطف بي نهايت خدا واقف نيست و نمي داند که اسباب و شرايط اميدواري به رحمت الاهي را فراهم آورده، اميدي به رحمت خدا ندارد. او به اين حقيقت پي نبرده که حساب آخرت با حساب دنيا متفاوت است و بازار آخرت چون بازار دنيا نيست که انسان تنها به اندازه تلاش و کوشش خود مزد و پاداش دريافت کند، بلکه پاداش اخروي عمل بسيار فراتر از خود عمل و قابل مقايسه با آن عمل نمي باشد. خداوند در آيه اي از قرآن درباره پاداش اخروي عمل صالح و کيفر عمل ناشايست مي فرمايد: مَن جَاء بِالْحَسَنَه فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا وَمَن جَاء بِالسَّيِّئَه فَلاَ يُجْزَى إِلاَّ مِثْلَهَا وَهُمْ لاَ يُظْلَمُونَ؛(225) «هرکه کار نيکي آورد ده چندانِ آن پاداش دارد، و هرکه کار بدي آورَد جز همانند آن کيفر نبيند و بر آنان ستم نرود [نيکي به نيکي و بدي به بدي پاداش داده شود نه جز آن]».
در آيه ديگر، پاداش انفاق در راه خدا را هفت صد برابر، بلکه افزون بر آن معرفي مي کند و مي فرمايد:
مَّثَلُ الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ کمَثَلِ حَبَّه أَنبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِي کلِّ